Χρήστος Σπανός: «Όταν γνώρισα τη σύζυγο μου, της έγραφα ραβασάκια αλλά έφαγα χυλόπιτα στην αρχή»

Ο Χρήστος Σπανός μίλησε στο Πάμε Δανάη και στη στήλη Ψυχολογίες για όλα.

«Τώρα που μπήκε η άνοιξη είμαι πολύ καλά. Είμαι πολύ κάλος φίλος, πολύ συνεπής και δουλευταράς. Σαν παιδί ήμουν συνεσταλμένος και ζωηρός. Είχα καεί, μπουσούλησα και πάτησα τα χέρια μου στο φούρνο. Έχω αρχίσει να έχω φοβίες από τότε που γεννήθηκε η κόρη μου, θέλω να είμαι καλά για να μπορώ να τη μεγαλώσω. Ο έρωτας είναι δύναμη αλλά και φοβία, όταν είσαι ερωτευμένος φοβάσαι μη χάσεις τον άλλο. Όταν είσαι ερωτευμένος τίποτα δεν σε σταματάει.

Όταν γνώρισα τη σύζυγο μου, της έγραφα ραβασάκια, αλλά έφαγα χυλόπιτα στην αρχή. Μου είπε “ωραία τα ραβασάκια αλλά δεν είμαι σε φάση”, εγώ δεν έκανα πίσω, της είπα να πάμε για φαγητό. Είχα απορρίψει το σενάριο της οικογένειας, έβλεπα παιδιά κι έλεγα ότι εγώ δεν είμαι για παιδιά. Είναι ο άνθρωπος που έχεις δίπλα σου που σε εμπνέει, η δύναμη του έρωτα είναι πολύ μεγάλη. Ήμουν μέσα στη γέννηση της κόρης μου, δεν το διαπραγματευόμουν. Ζεις το μεγαλείο της φύσης, είμαστε τίποτα μπροστά στις γυναίκες. Όταν ήμουν πιο μικρός ήθελα να γίνω δικηγόρος. Όταν είπα στους γονείς μου ότι θα γίνω ηθοποιός δεν τους άρεσε.

Στο επάγγελμα μου δεν μου αρέσει όταν ο άλλος προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τη θέση του, δεν υπάρχει αξιοκρατία. Έχω φίλους συνάδελφους αλλά δεν πιστεύω στους πολλούς φίλους. Έχω φάει απογοήτευση από φίλιες στις χάρες, όχι στα δυσάρεστα. Συνεργάζομαι με την κόρη μου. Στην αρχή ήταν περίεργο, είμαστε δυο πολύ εκρηκτικοί χαρακτήρες, τσακωνόμαστε για «ψηλού
πήδημα. Όταν η κόρη μου μου είπε ότι θέλει να τραγουδήσει στην Αεροπαγίτου, τρόμαξα.

Έχουν έρθει και μου έχουν δώσει συγχαρητήρια ως Πάνος Βλάχος, αλλά εγώ δεν καταλαβαίνω την ομοιότητα. Λέω συνεχεία στην κόρη μου ποσό την αγαπώ και τη στηρίζω, αλλά είμαι αυστηρός. Ο παππούς μου ήταν πολύ κλειστός σα χαρακτήρας, μου είχε αδυναμία αλλά έκανε πράγματα που έμενα με έλιωναν».