«Ο πατέρας μου με έπαιρνε και πηγαίναμε στο Δαφνί»

Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό ΕΓΩ και τον Πάνο Γιαννακόπουλο, μιλάει για τα παιδικά του χρόνια, τον μεγαλύτερο φόβο του, το ρατσισμό και τις επισκέψεις με τον πατέρα του στο Δαφνί.

Όταν μεγαλώνεις χωρίς χρήματα, μαθαίνεις να τα σέβεσαι;

Σαφώς. Έχει να κάνει με την παιδεία των γονιών σου. Πάρε παράδειγμα από ανθρώπους γύρω σου που δεν είχαν χρήματα και απέκτησαν ξαφνικά. Είδες πως έγιναν τα παιδιά τους; Ως οικογένεια, δεν θέλαμε να έχουμε. Ή μάλλον θέλαμε να έχουμε για να μπορούμε να τα μοιραζόμαστε. Ήταν ένα ευλογημένο μάθημα. Ως παιδί δεν κράτησα κανένα από τα παιχνίδια μου. Τα έδωσα όλα.

Ποια ήταν η τελευταία φορά που δεν είχατε να πληρώσετε το ενοίκιο σας;

Το 2003 και το 2004. Δυσκολευόμουν γενικότερα. Όχι μόνο για το ενοίκιο. Μετά μου δόθηκαν ευκαιρίες. Ήμουν πολύ τυχερός, αλλά δεν έκανα και σπατάλες ποτέ.

Ποιος είναι ο δικός σας μεγαλύτερος φόβος;

Να χάσω το μυαλό μου.

Έχετε αντιμετωπίσει κάποιον ρατσιστικά;

Ποτέ και ευχαριστώ τον πατέρα μου γι αυτό. Θυμάμαι από παιδί με έπαιρνε και πηγαίναμε στο Δαφνί να δώσουμε τσιγάρα. Λόγω της μητέρας μου, στην Αγγλία έκανα παρέα με παιδιά από όλες τις εθνικότητες. Οι φίλοι του πατέρα μου είχαν υιοθετήσει παιδιά από την Αφρική. Άλλοι ήταν εξαιρετικοί καλαμπουρτζήδες και ομοφυλόφιλοι. Στην ζωή μου υπήρξε μια Βαβυλώνα ανθρώπων που με έκαναν να τους αγαπήσω τον καθένα ξεχωριστά για τις ιδιαιτερότητες του. Επίσης, δεν έχω λυπηθεί ποτέ κανέναν. Αντίθετα, έχω στενοχωρηθεί πολύ για κόσμο.