Ζωή Κρονάκη: «Mια γυναίκα με καλή εξωτερική εμφάνιση δεν αντιμετωπιζόταν πάντα με τον πιο θεμιτό τρόπο»

"Όσο ήμουν πιο μικρή, είχα την αίσθηση ότι έπρεπε να αποδεικνύω συνέχεια πως δεν είμαι ελέφαντας" εξομολογείται η Ζωή Κρονάκη.
Η Ζωή Κρονάκη έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό Λοιπόν και τον δημοσιογράφο Ανδρέα Θεοδώρου, αυτή την εβδομάδα, με αφορμή την εκπομπή που παρουσιάζει κάθε Σαββατοκύριακο στην ΕΡΤ. Ανάμεσα σε άλλα, δε, η γοητευτική παρουσιάστρια μίλησε για τον ανταγωνισμό αλλά και τους κινδύνους που έχει μια όμορφη εξωτερική εμφάνιση.
Σε αυτόν τον χώρο έχετε βιώσει πισώπλατα μαχαιρώματα και αθέμιτο ανταγωνισμό;
Θα ήμουν λίγο αφελής αν έλεγα ότι δεν υπάρχουν όλα αυτά. Εννοείται υπάρχουν, απλά όσο περνούν τα χρόνια και πατάω καλύτερα στα πόδια μου και έχω το δικαίωμα να επιλέγω τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζομαι, φροντίζω η δική μας τουλάχιστον ομάδα να είναι πολύ δεμένη και να μην υπάρχει τοξικότητα. Θέλω να συνεργαζόμαστε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Διαφωνίες πάντα υπάρχουν, αλλά είναι γόνιμες προκειμένου να εξελιχθεί ένα προϊόν. Μακριά λοιπόν από εμάς οτιδήποτε έχει να κάνει με πισώπλατα μαχαιρώματα.
Το γεγονός ότι είστε μια πάρα πολύ όμορφη γυναίκα, λειτούργησε θετικά στην πορεία σας, ή ενδεχομένως μπορεί να σας έφερε αντιμέτωπη με κινδύνους;
Όσο ήμουν πιο μικρή, είχα την αίσθηση ότι έπρεπε να αποδεικνύω συνέχεια πως δεν είμαι ελέφαντας. Η αλήθεια είναι πως μια γυναίκα που έχει μια καλή εξωτερική εμφάνιση, ειδικά στη δική μου τη γενιά, δεν αντιμετωπιζόταν πάντα με τον πιο θεμιτό τρόπο, γιατί έπρεπε πάντα έπρεπε να αποδείξει ότι είναι και έξυπνη και δυναμική και ότι δεν είναι μόνο η εικόνα της στην οποία στηρίζεται.
Περνώντας όμως τα χρόνια και πατώντας στα πόδια μου, νομίζω ότι η καλή εξωτερική εμφάνιση είναι ένα εφόδιο ακόμα, τίποτα παραπάνω. Νιώθω πλέον ότι πια είμαι σε άλλη εποχή τηλεόρασης, έχει περάσει λίγο το στηρίζομαι απλά στην εικόνα μου. Έχουμε περάσει σε μια εποχή που η άποψη είναι αυτή κυρίως που μετράει, σε κάνει να ξεχωρίζεις και να καθιερώνεσαι. Επίσης πλέον δεν πιστεύω και τόσο πολύ στα πρότυπα. Έχω την αίσθηση ότι οι παρέες γράφουν ιστορία και οι ομάδες.