Στο Down Town Κύπρου και τον Αλέξανδρο Πρίφτη έδωσε συνέντευξη Ζενεβιέβ Μαζαρί. Η art director και κριτής του GNTM απάντησε για τη Βίκυ Καγιά, αλλά και την Ισμήνη Παπαβλασοπούλου.
Φέτος, έγινε αρκετή συζήτηση για την είσοδος της Ισμήνης Παπαβλασοπούλου στο παιχνίδι, μετά της απουσία της Βίκυς Καγιά. Εσάς, πώς σας φαίνεται τηλεοπτικά, το νέο πρόσωπο της κριτικής επιτροπής;
Εμένα πάντα μου άρεσε η Ισμήνη και για μένα δεν ήταν καθόλου έκπληξη το πόσο καλή είναι και μπροστά στο φακό, στον συγκεκριμένο ρόλο. Και θα σας πω το εξής: Δεν μπορώ να είμαι απόλυτα αντικειμενική μαζί της, διότι την ξέρω πολλά χρόνια, την εκτιμώ και την αγαπώ πολύ. Η παρουσία της στην επιτροπή, μόνο plus είναι για το παιχνίδι. Θεωρώ -και σαν τηλεθεάτρια δηλαδή, αν το δω έτσι-, ότι είναι πολύ δυνατή. Την λατρεύω γιατί είναι ήρεμη δύναμη και πολύ to the point στην άποψή της.
Λένε ότι με την προσθήκη-αντικατάσταση ενός ατόμου σε μία ομάδα, οι ισορροπίες αλλάζουν. Έχετε προλάβει να δέσετε όλοι μαζί και να γίνετε ξανά παρέα;
Μα, φυσικά – ήμασταν ήδη παρέα από πριν. Γνωριζόμασταν όλοι με όλους αρκετά χρόνια, οπότε το γεγονός ότι έφυγε η Βίκυ και μπήκε ένα άτομο που όλοι ξέραμε και είχαμε καλή γνώμη για εκείνο, το έκανε πολύ εύκολο σε όλους μας.
Θεωρείτε ότι είναι απώλεια για το GNTM η απουσία της Βίκυς Καγιά;
Ήταν ένα σοκ – και συναισθηματικό και στην πράξη. Στην αρχή ήταν «κάπως» όλο αυτό το ότι «δεν θα είναι η Βίκυ μαζί μας», όμως για να είμαι ειλικρινής, από την στιγμή που η ίδια δεν ήθελε να το συνεχίσει και προτίμησε να φύγει για να κάνει άλλα πράγματα στην καριέρα της, είναι πολύ ok. Χαίρομαι που προχώρησε και της εύχομαι όλα να της πάνε καλά και όμορφα. Όχι μόνο στη Βίκυ, σε όλους μας. Οφείλουμε να εξελισσόμαστε και να κάνουμε βήματα, και στο τέλος όλα γίνονται για καλό. Αυτό θέλω να πιστεύω εγώ.
Τι είναι αυτό που θα σας λείψει από την Βίκυ Καγιά;
Η Βίκυ η ίδια, που δεν την συγκρίνω με τίποτα! Η ενέργειά της, η παρουσία της – όλο αυτό που ξέρουμε και αγαπάμε. Εντάξει, το ότι σταματάμε να δουλεύουμε μαζί στο GNTM, δεν σημαίνει ότι σταματάμε να κάνουμε και παρέα. Αλίμονο. Άλλο η δουλειά, άλλο οι προσωπικές σχέσεις.