Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης μιλά για τις καταγγελίες στον χώρο του θεάτρου, για τον Γιώργο Κιμούλη, την Ζέτα Δούκα και τον Πέτρο Φιλιππίδη, σε συνέντευξη που δίνει στο bovary.gr και την Μυρτώ Λοβέρδου…
«Σαφέστατα και ήξερα ότι κάτι συνέβαινε στο θέατρο -όλοι κάτι ξέραμε, αλλά όχι αυτές τις ακρότητες. Όπως ξέρουν κι οι πολιτικοί τι συμβαίνει στον χώρο τους κι ας κάνουν τους ανήξερους.
Ναι, στο χώρο μου είχα και μια αίσθηση προσώπων. Αλλά το κοινό πρέπει να καταλάβει ότι κατά 97% μέσα στον χώρο μας είμαστε άνθρωποι που κάνουμε τη δουλειά μας κι ένα 3% ξεστρατίζει λόγω κατάχρησης εξουσίας. Για αρκετό διάστημα μπορεί να τους συγχωρούνται κάποια πράγματα, αν και δεν καταλαβαίνω γιατί. Και είμαι κάθετα αντίθετος όταν καταπατάς την αξιοπρέπεια του συναδέλφου ή οποιουδήποτε ανθρώπου.
Υπάρχουν επαγγελματίες που κάνουμε τη δουλειά μας και μόνον. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που ξεπέρασαν τα όρια. Κάνουμε μια δουλειά που η φύση της είναι ερωτική –με την έννοια ότι μπαίνεις σε μια διαδικασία, επωμίζεσαι τον ρόλο ενός ερωτευμένου, ενός χαρακτήρα που μπορεί να κάνει και ακρότητες επί σκηνής. Απαιτεί εξάσκηση, είναι μια δύσκολη διαδικασία να το νιώσω, αλλά ως εκεί… Ξέρω συναδέλφους που φλερτάρουν, τρώνε πόρτα και το πράγμα τελειώνει εκεί. Αυτές οι ακρότητες είναι κατακριτέες, το λιγότερο που μπορώ να πω.
Με τα γεγονότα και τα έκτροπα που συνέβησαν γυρίσαμε κάποια χρόνια πίσω και ο κόσμος νομίζει ότι το θέατρο είναι ένα μεγάλο μπορντέλο. Δεν είμαστε ένα μεγάλο μπορντέλο. Κάναμε χρόνια να αποτινάξουμε αυτή την ταμπέλα, να δείξουμε στον κόσμο ότι κάνουμε μια δύσκολη, σοβαρή δουλειά», αναφέρει ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης.
«Ο Γιώργος Κιμούλης πάντα ήταν στο θέμα της δουλειάς αυστηρός. Όταν βγαίναμε να παίξουμε μαζί -υπήρξε δάσκαλος για μένα, μου έμαθε πολλά πράγματα αλλά ήταν πάντα αυστηρός. Άλλο η αυστηρότητα κι άλλο να σου ξεφύγει μια συμπεριφορά…
Όταν φτάνεις να χειροδικήσεις ή να γίνεις πολύ απότομος θα το πληρώσεις. Και στο θέατρο δεν χρειαζόμαστε τέτοιου είδους εκτονώσεις. Άλλο η αυστηρότητα και άλλο η βία, την κατακρίνω. Διαπληκτισμούς έχω ζήσει σε θιάσους, αλλά όχι μεγαλύτερης έκτασης πράγματα.
Και με την Ζέτα Δούκα έχω συνεργαστεί –είναι ένας λογικός άνθρωπος. Το γεγονός έχει συμβεί, αλλά δεν ξέρω κάτω από ποιες συνθήκες. Μου έχει τύχει ηθοποιός να φέρεται απότομα στα παρασκήνια συνέχεια. Κι όταν τον ρώτησα, μου είπε ότι “σήμερα δεν είμαι καλά”… Κουβαλάμε κι ένα συναισθηματικό φορτίο μέσα μας που καμιά φορά μπορεί να γίνουμε απότομοι χωρίς να το θέλουμε. Άλλο όμως “είμαι εξουσία και μπορώ να σε χτυπήσω”…», λέει ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης και συνεχίζει:
«Με τον Πέτρο Φιλιππίδη έχω δουλέψει, μια φορά στην τηλεόραση και μία στο θέατρο. Ήξερα πάντα ότι είναι σκυλί στην δουλειά του, ότι τον αφορά πολύ. Αλλά τα άλλα που έμαθα έπεσα από τα σύννεφα, δεν μπορούσα να τα χωνέψω. Τον Δημήτρη Λιγνάδη τον γνώριζα ελάχιστα, αλλά κι εκεί έπεσα από τα σύννεφα. Οπότε καλώς αυτές οι υποθέσεις πήραν τον δρόμο της δικαιοσύνης…
Οσον αφορά στην φήμη τους, πιστεύω ότι τελείωσαν με το θέατρο, ναι. Ουσιαστικά έπρεπε εδώ και πολύ καιρό να κοιταχτούν, να λύσουν το πρόβλημά τους, όποιο κι αν είναι. Ολο αυτό το σκοτάδι που κουβαλάνε έπρεπε να το εξετάσουν γιατί θα έκαναν κακό, όπως και έκαναν».