Βασίλης Κολοβός: «Εκεί αγρίεψε η Τζένη Καρέζη μαζί μου»
"Μου είπε τη μόνη δική της βρισιά που έλεγε και στα επόμενα δυο τρία επεισόδια δεν είχα ούτε ατάκα" περιγράφει ο Βασίλης Κολοβός.
Με αφορμή τη νέα του θεατρική συνεργασία, ο Βασίλης Κολοβός έδωσε συνέντευξη αυτή την εβδομάδα στην εφημερίδα On Time και τη δημοσιογράφο Σίσσυ Μενεγάτου. Ανάμεσα σε άλλα, μάλιστα, ο ηθοποιός γύρισε πίσω στον χρόνο και μίλησε για τη συνεργασία που είχε με την αείμνηστη συνάδελφο του, Τζένη Καρέζη.
Παίξατε και με την Τζένη Καρέζη και τον Κώστα Καζάκο στην εμβληματική παράσταση «Το μεγάλο μας τσίρκο» το 1973. Τι θυμάστε από την Τζένη Καρέζη;
Πολλά πράγματα, πρώτα απ’ όλα ότι στην πορεία γίναμε και φίλοι. Ήταν πολύ αγαπητή, πάντα κοντά με τους ηθοποιούς. Μια φορά την εβδομάδα βγαίνανε με τους ηθοποιούς να φάνε μαζί με τον Κώστα Καζάκο, να συζητήσουν, ήταν ένα πολύ δοτικό πλάσμα, μια σπουδαία προσωπικότητα. Ήταν μοναδική. Φοβερά συνεπής και αφοσιωμένη στη δουλειά της. Θυμάμαι πως στη δικτατορία έκανε ένα σίριαλ, τη «Μαρίνα Αυγέρη» και μου έδωσε έναν ρόλο γιατί είχε φύγει ένας ηθοποιός κι εγώ μάθαινα γρήγορα τα κείμενα. Της άρεσε πως έπαιζα και μεγάλωσε το ρόλο. Ξαφνικά, εκεί που δεν με ήξερε κανένας, άρχισαν να μου μιλάνε στο δρόμο, να με κοιτάνε, έρχονταν στο καμαρίνι, οπότε, πολύ νέος εγώ και από χωριό, ένιωσα κάπως κι έλεγα: «Ωπ, τι γίνεται εδώ πέρα;».
Θαυμάστριες, ξενύχτια, πηγαίναμε σε ένα κουτούκι και γυρίζαμε πολύ αργά. Κάποια στιγμή ξέχασα το κείμενο του γυρίσματος στο καμαρίνι. Το πρωί, με το που άρχισε το γύρισμα, κόμπιαζα γιατί ήμουν απροετοίμαστος. Εκεί αγρίεψε η Καρέζη, γιατί ήμουν πάντα συνεπής. Όταν τελείωσε η σκηνή, είπε μόνο: «Το… σπανάκι μου».
Αυτή ήταν η μόνη δική της βρισιά που έλεγε. Στα επόμενα δυο τρία επεισόδια δεν είχα ούτε ατάκα. Μετά μία ατάκα. Πήγα στο καμαρίνι και τη βρήκα. «Συγνώμη, έκανα μια ανοησία. Πόσο θα το πληρώσω;» της είπα. «Μέχρι να βάλεις μυαλό. Εγώ που είμαι τόσα χρόνια στη δουλειά, όταν τελειώνω το θέατρο και το πρωί έχω γύρισμα, πηγαίνω σπίτι, πίνω ένα γάλα, μαθαίνω τα κείμενα και πάω προετοιμασμένη στο γύρισμα. Κι εσύ, ακόμα δεν βγήκες από το αυγό σου, ξενυχτάς στα μπουζούκια κι έρχεσαι στο γύρισμα χωρίς να ξέρεις το κείμενο;» μου απάντησε.
«Συγνώμη, δεν θα ξανασυμβεί» της είπα. Από τότε, πάντα πριν πέσω να κοιμηθώ, παίζω τη σκηνή που έχω το πρωί γύρισμα,. Με βοηθάει και η γυναίκα μου σε αυτό, που μου κρατάει το κείμενο. Κι αυτή η επαγγελματική μου συνέπεια είναι αυτή που με έσωσε στα δύσκολα χρόνια.