Τζώνη Καλημέρης: «Δεν μου πάει ο ναργιλές, οι αμανέδες και τα χρυσαφικά»
"Είναι πολύ δύσκολο να μη ζήσεις έρωτες στην Μύκονο. Είτε πας με τη σύντροφό σου, είτε μόνος, είναι σίγουρο πως θα βιώσεις έναν έρωτα", εξομολογείται ο Τζώνη Καλημέρης.
Έχουν περάσει πάνω από σαράντα χρόνια από την πρώτη φορά που αντίκρισε τη Μύκονο. Μέσα σε αυτό το μεγάλο χρονικό διάστημα, έζησε το νησί σε όλες τις εκφάνσεις του, το λάτρεψε και το απόλαυσε. Με την πάροδο των ετών, ο Τζώνη Καλημέρης, συνέδεσε πολλές στιγμές από την προσωπική του ζωή με τη Μύκονο. Ο ίδιος μιλάει για μερικές από αυτές σε συνέντευξη που δίνει στο mykonospost.gr και τον Μαρίνο Βυθούλκα.
«Κάθε ταξίδι στη Μύκονο, ήταν από μόνο του μια ξεχωριστή εμπειρία. Στην ουσία «έχτιζα» εμπειρίες και κάθε χρόνο προσέθετα τη μια πάνω στην άλλη. Γέμιζα από εικόνες. Και η αλήθεια είναι πως έχω μόνο ευχάριστες αναμνήσεις από τη Μύκονο». Έζησε άραγε παράφορους έρωτες στη Μύκονο ο Τζώνη Καλημέρης; «Βέβαια. Είναι πολύ δύσκολο να μη ζήσεις έρωτες στο νησί. Είτε πας με τη σύντροφό σου, είτε μόνος, είναι σίγουρο πως θα βιώσεις έναν έρωτα. Το αν αυτός κρατήσει τρεις μέρες ή για χρόνια, αυτό δεν έχει καμία σημασία».
Στη δεκαετία του 1990, μίσθωσε για δυο σεζόν εξοχική κατοικία στη Μύκονο, ενώ τα τελεταία 8 χρόνια νοίκιαζε μόνιμα σπίτι στο νησί. «Το καλοκαίρι του 2019, αποφάσισα να το ξενοικιάσω, διότι το συγκεκριμένο καλοκαίρι στη Μύκονο ήταν ανυπόφορο. Είχε πάρα πολύ κόσμο και οι υποδομές του νησιού δεν μπορούσαν να τον εξυπηρετήσουν. Αναγκαστικά, το νησί έχει κάνει μια στροφή στην εξυπηρέτηση ξένων πελατών και οι περισσότεροι Έλληνες που το επισκέπτονταν παραδοσιακά, το έχουν εγκαταλείψει.
Πλέον δεν υπάρχει αυτή η ποιότητα. Με την πάροδο των ετών έγιναν πολλά έργα. Κάθε χρόνο άνοιγαν καινούργιοι δρόμοι, καινούργια εστιατόρια. Στην αρχή όλα αυτά ήταν καλά, διότι το νησί γινόταν προσβάσιμο σε όλους και είχες πολλές επιλογές. Τη δεκαετία του 1990 η Μύκονος ήταν στο απόγειό της, αλλά από το 2000 και μετά, σιγά σιγά έχασε αυτό το ξεχωριστό που είχε και εξομοιώθηκε με άλλους διεθνείς προορισμούς, όπως η Τουλούμ και η Ίμπιζα.
Θέλω, όμως, να είμαι ξεκάθαρος: Δεν είμαι από αυτούς που οικτίρουν τη σημερινή Μύκονο, απλά τη γνώρισα σε ένα διαφορετικό πλαίσιο, το οποίο δεν μου πάει. Δεν μου πάει ο ναργιλές, δεν μου πάνε οι αμανέδες και τα χρυσαφικά. Πλέον, είμαι εκτός από αυτό που συμβαίνει στη Μύκονο. Δεν με ενδιαφέρει πια να στριμωχτώ, να μπλέξω στην κίνηση και να κάνω μια ώρα για να πάω από τα Κανάλια στο Καλό Λιβάδι. Τους καλοκαιρινούς μήνες, η κίνηση στις δυο πλατείες του περιφερειακού Μυκόνου είναι απίστευτη. Δημιουργούνται ουρές χιλιομέτρων και στις παραλίες αν δεν έχεις σοβαρό γνωστό, δεν βρίσκεις ξαπλώστρες. Αλλά, όπως σου είπα και πριν, δεν γκρινιάζω. Η Μύκονος δεν κατάντησε κάπως. Απλά άλλαξε και προσαρμόστηκε στο σήμερα», εξομολογείται ο Τζώνη Καλημέρης.