Τζένη Μπότση: «Όταν βγαίνει να μιλήσει κάποιος έχει ένα τεράστιο βάρος»

Με αφορμή την θεατρική Ποντικοπαγίδα μίλησε η Τζένη Μπότση στη Real life και την δημοσιογράφο Κορύνα Μανταγάρη. Μέσα σε όλα, η δημοφιλής ηθοποιός αναφέρθηκε με ειλικρίνεια στο ελληνικό #metoo και τις εξελίξεις στις υποθέσεις που σήμερα έχουν πάρει τη δικαστική οδό.

Ήσουν από τις πρώτες γυναίκες που σηματοδότητσαν το ελληνικό #metoo.

Αρχικά, το πρώτο κομμάτι είναι ότι μπορέσαμε να μιλήσουμε, βγάλαμε ένα τεράστιο βάρος από μέσα μας. Το δεύτερο κομμάτι είναι ότι η κοινωνία μάς άκουσε και στάθηκε δίπλα μας. Το τρίτο κομμάτι είναι ότι μας άκουσε και η Δικαιοσύνη. Νομίζω ότι αυτά είναι πολύ σημαντικά βήματα που γίνονται και θέλω να πιστεύω ότι αυτό θα βοηθήσει αύριο – μεθαύριο, αφού κάποιος άλλος που θα επιχειρήσει να κάνει κάτι θα το σκεφτεί δεύτερη και τρίτη φορά. Και όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο σε έναν άνθρωπο, να μπορεί να έχει τη δύναμη να το καταγγείλει. Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο. Υπάρχουν πολλές γυναίκες που δεν έχουν μιλήσει ακόμα. Εγώ τις καταλαβαίνω. Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα τους πει να μιλήσουν τώρα, επειδή τώρα ετοιμάστηκε η κοινωνία. Πριν ετοιμαστεί η κοινωνία, πρέπει να ετοιμαστούν οι ίδιες. Δεν γίνεται με βία, πρέπει σιγά – σιγά, όταν αυτές αισθανθούν έτοιμες να μιλήσουν. Για μένα το πιο σημαντικό πράγμα είναι ότι τα νέα παιδιά έμαθαν γι’ αυτά τα πράγματα, που πιθανόν να μην τα άκουγαν ποτέ, και πια μπορούν να τα επικοινωνήσουν στους γονείς τους, κάτι που είναι πολύ βασικό. Σε αυτό δεν υπάρχει ντροπή. Η ντροπή δεν είναι δική μας. Φόβο δεν πρέπει να έχουμε εμείς, πρέπει να έχουν οι άλλοι.

Αναμένουμε εξελίξεις στις υποθέσεις που έχουν πάρει τη δικαστική οδό.

Είναι βαρύ το έργο της Δικαιοσύνης, αλλά νομίζω ότι τα έχει πάει πολύ καλά. Θέλω να πω το εξής. Όταν βγαίνει να μιλήσει κάποιος, έχει ένα τεράστιο βάρος. Πέρα από την προσωπική επίθεση, εκτίθεται και η οικογένεια του. Οι γονείς μου το έμαθαν τώρα. Ήταν πολύ δύσκολο να μιλήσω εγώ στους γονείς μου γι’ αυτό. Το ότι το άκουσαν και οι φίλοι των γονιών μου και τους έπαιρναν τηλέφωνο γι’ αυτό τον λόγο δεν είναι κάτι που με χαροποιεί, γιατί ξέρω ότι τους πλήγωσα. Μιλάμε για τις παράπλευρες απώλειες και τις οικογένειες των θυτών, γιατί και εκεί καταλαβαίνω τη δυσκολία, αλλά είχαμε κι εμείς τις παράπλευρες απώλειες στις δικές μας οικογένειες. Έπρεπε να διαχειριστούμε κάτι το οποίο ήταν πολύ προσωπικό. Θεωρείς ότι θα στεναχωρήσεις ανθρώπους που σε αγαπούν, γιατί δεν ήταν εκεί για να σε προστατεύσουν. Αυτή ήταν η συζήτηση με τους γονείς μου. Γι’ αυτό λέω ότι πληγώσαμε τους γονείς μας και, αφού τους πληγώσαμε, μετά συνειδητοποίησαν πόσο περήφανοι πρέπει να είναι για εμάς, που έστω και αργά τα καταφέραμε. Αλλά ήταν μια ερώτηση στον εαυτό μου. Πως θα πω στο παιδί μου να λέει την αλήθεια και να μη φοβάται, όταν εγώ δεν λέω την αλήθεια και φοβάμαι;