Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη έδωσε η Τζένη Διαγούπη, αυτή την εβδομάδα, στο περιοδικό Λοιπόν και τον δημοσιογράφο Παναγιώτη Βαζαίο. Μέσα σε όλα, μάλιστα, η δημοφιλής ηθοποιός μίλησε για τις δύσκολες στιγμές που κλήθηκε να αντιμετωπίσει εν ώρα εργασίας αλλά και την ψυχοθεραπευτική ιδιότητα του θεάτρου.
Από τα λεγόμενά σας, παρατηρώ ότι είστε μια γυναίκα που τα έχει βρει πολύ καλά με τον εαυτό της… Πώς έγινε αυτό;
Η ζωή μου τα έφερε έτσι! Η ανάγκη για να επιβιώνω καθημερινά.
Κληθήκατε ποτέ να ανέβετε στο σανίδι, ενώ βιώνετε μια προσωπική απώλεια;
Αυτό έχει συμβεί σε όλους τους ηθοποιούς. Για τις δύο ώρες που είσαι στη σκηνή, δεν υπάρχει τίποτε άλλο για σένα. Ούτε να πονάει το κεφάλι σου, ούτε να πονάει το δόντι σου, ούτε να πονάει η ψυχή σου. Εκείνη την ώρα που είσαι στο θέατρο, ξεχνάς τα πάντα και δίνεις το καλύτερό σου εαυτό.
Λειτουργεί για εσάς ψυχοθεραπευτικά το θέατρο;
Για όλους λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά και για τους από πάνω και για τους από κάτω. Αυτό είναι και το στοίχημα μιας παράστασης. Υπάρχει μια ανταλλαγή ενέργειας μεταξύ του κοινού και του ηθοποιού.