Μπορεί ο Μάρκος Σεφερλής τα τελευταία χρόνια να γεμίζει με κάθε του παράσταση το Δελφινάριο, όμως η επιτυχία δεν ήρθε αμέσως. Ο ίδιος εξομολογείται στο People και τη Βένια Καραγιάννη: Έχω παίξει με τα ιερά τέρατα του ελληνικού θεάτρου όπως τον Σωτήρη Μουστάκα, τον Κώστα Βουτσά, τον Βασίλη Τσιβιλίκα, τον Γιώργο Κωνσταντίνου, τον Στάθη Ψάλτη Ένιωθα ένα δέος απέναντί τους και μεγάλη χαρά. Ήμουν προσηλωμένος εκεί, ήθελα να πάρω όσα περισσότερα μπορώ από τους ανθρώπους που κάνουν τη δουλειά τόσα χρόνια και έχουν φάει το σανίδι με το κουτάλι.
Τι σε έκανε να αποφασίσεις να το πάρεις όλο επ’ ‘ώμου και να κάνεις τις δικές σου παραστάσεις;
Ήθελα να βγάλω προς τα έξω αυτό που είχα στο μυαλό μου και με στένευαν τα περιθώρια. Δεν μπορούσα να παίζω μια ζωή κείμενα άλλων στο θέατρο τη στιγμή που ήμουν στην τηλεόραση και έγραφα ο ίδιος κείμενα. Δεν μου επέτρεπαν λοιπόν να γράφω αλλά πολλές φορές και τα κείμενα που μου έγραφαν δεν αντικατόπτριζαν το χιούμορ μου και ούτε την εικόνα που είχε ο κόσμος για μένα. Άρα από τη στιγμή που δεν έβρισκα κάποιον επιχειρηματία να με στηρίξει ακολούθησα άλλο δρόμο. Βέβαια δεν το έκανα στη τύχη. Είχα δεν ότι υπήρχε κάποιος κόσμος που θέλει να με βλέπει, είχα αποκτήσει κοινό από τη τηλεόραση.
Ναι αλλά υποθέτω ότι όταν πήρες το Δελφινάριο πριν από 13 χρόνια δεν είχες αυτή την επιτυχία…
Καμία σχέση. Φαντάσου ότι στην αρχή έπαιζα με 80 άτομα. Μέχρι να το μάθει το κοινό ήθελε χρόνο…
Πώς είναι να παίζεις με λίγο κόσμο και παράλληλα να τρέχουν τα έξοδα σε μια νέα επιχείρηση;
Ήταν μια πολύ δύσκολη οικονομική περίοδος της ζωής μας με την Έλενα με πολλά χρέη, άσε που ήταν και η χρονιά που είχε γεννηθεί και ο Χάρης. Τρέχαμε σε βουνά και σε λαγκάδια 3 μέρες την εβδομάδα, όταν δεν παίζαμε δηλαδή στο Δελφινάριο, για να μαζέψουμε λεφτά να πληρώνουμε τις επιταγές.
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο People, που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή, μαζί με το Πρώτο Θέμα.