Ο Γιάννης Στάνκογλου μιλά στον Γιώργο Πράτανο και στο περιοδικό People για τη γυναίκα του, αλλά και πως είναι οι συνεργασίες τους σε επαγγελματικό επίπεδο.
Είσαι διεκδικητικός;
Αρκετά. Τόσο ως άνθρωπος, όσο και ως επαγγελματίας. Έχω ανάγκη να πάρω αυτό που θέλω. Όχι για εμένα, αλλά για να το επιστρέψω στο πολλαπλάσιο.
Φαντάζομαι πως στις συνεργασίες με τη σύζυγο σου (σ.σ. Αλίκη Δανέζη Κνούτσεν) θα υπήρξαν διχογνωμίες… Είναι και ο χώρος που κινείστε, όπου ένα έργο έχειο πολλάπλές αναγνώσεις. Πως καταφέρνεις να μην κουβαλάς την ένταση στο σπίτι;
Κάνω πολλές προσπάθειες. Η τελευταία φορά που συνεργαστήκαμε ήταν πέρσι με τον Καλιγούλα, που έγινε sold out παντού (Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, Θεσσαλονίκη, Κύπρο). Έχουμε εμπειρία πλέον. Η πρώτη μου δουλειά ως ηθοποιός ήταν μαζί με την Αλίκη, όταν κάναμε στη Νέα Υόρκη το Colser. Εκεί είχαμε και οι δύο την ανασφάλεια μας , ήταν η πρώτη δουλειά και για εκείνη στο θέατρο. Τα πράγματα ήταν πιο μοιρασμένα. Η Αλίκη εξελίχθηκε ως σκηνοθέτρια με δουλειές όπως το Festen, Οι Ζωές των Άλλων και μετά συνεργαστήκαμε σε ένα μονόλογο του Ρεμπό. Τότε βγάλαμε λίγο τα μάτια μας, τσακωνόμασταν. Έφευγα από την πρόβα, πήγαινα δίπλα κι έπινα ένα ποτό για να μου περάσει. Τσατιζόταν, μου έλεγε «θέλω να κάνεις αυτό».
Έτσι δεν βγαίνει καλύτερα;
Φυσικά! Είμαι της σύγκρουσης, πιστεύω πως κάποια πράγματα τη χρειάζονται. Πρέπει να φωνάξεις για να πας παρακάτω, δεν μπορείς να τα κρατάς.
Ουσιαστικά ο καβγάς είναι το τίμημα για να παραδεχτείς μετά πως έχει δίκιο και να μετακινηθείς προς την άποψη της;
Συνήθως έχει δίκιο. Διαβάζει πολύ, αντιλαμβάνεται πολύ περισσότερο, ως σκηνοθέτρια, το σύνολο του έργου και αυτό που θέλει να πει. Από εκεί και πέρα στο θέμα των χαρακτήρων μπορεί να βρίσκω περισσότερα πράγματα. Έχουμε όμως τη λύση: της λέω «οποιαδήποτε οδηγία θες να μου δώσεις στείλ’ τη μου με sms το βράδυ.
Είναι μια ασφαλής επιλογή. Πως γνωριστήκατε;
Μου έκανε κάστινγκ για την ταινία της το 2000. Και με επέλεξε.
Αντιλαμβάνομαι πως είσαι άνθρωπος που λειτουργεί με το ένστικτο.
Πολύ.
«Μίλησε« το ένστικτο όταν πρωτοσυναντηθήκατε;
Όχι, ήταν πολύ επαγγελματικό. Δεν υπήρξε έρωτας με την πρώτη ματιά. Επειδή και οι δυο πιστεύουμε στη δουλειά, γοητευόμαστε όταν βλέπουμε έναν άνθρωπο να τα καταφέρνει. Ο θαυμασμός αυτός είναι ένα σκαλοπάτι για να πας πιο κάτω.