Στο περιοδικό ΟΚ και τη Μαρία Παπαϊωάννου έδωσε συνέντευξη ο Θοδωρής Φέρρης. Ο τραγουδιστής μίλησε για την αδυναμία που έχει στη μητέρα του ενώ αποκάλυψε τις σκέψεις που κάνει γύρω από την οικογένεια.
«Αν έχω κάποιο ταλέντο, το οφείλω στη μητέρα μου και τη μουσικότητά της. Έχω κληρονομήσει την αγάπη της για το τραγούδι. Η μητέρα μου ήταν πολλά χρόνια τραγουδίστρια. Είναι ένας άνθρωπος γεμάτος μουσική. Στην καθημερινότητά μου θυμάμαι τη μητέρα μου με μια κιθάρα να τραγουδάει και εγώ να κάνω τις δεύτερες. Από μωρό παιδί με άρπαζε και τραγουδούσαμε. Δεν το έκανε για να μάθω να τραγουδάω αλλά γιατί έτσι ζούσαμε και ζούμε. Μαζί με τη μουσική. Η κιθάρα, σκέψου, βρίσκεται μόνιμα στον καναπέ. Εκεί είναι η θέση της. Όλη μέρα στο σπίτι υπάρχει το τραγούδι. Η μητέρα μου τραγουδάει ένα ρεφρέν και εγώ συμπληρώνω», είπε αρχικά ο Θοδωρής Φέρρης.
Ο Θοδωρής Φέρρης είπε στη συνέχεια: «Θα έλεγα πως είμαι ο γιος που έχει αδυναμία στη μητέρα του. Η λέξη “δεμένοι” και “κοντά” όμως είναι σχετικές. Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι εγώ δεν έχω φάει ποτέ μεσημεριανό ή βραδινό στο τραπέζι σαν οικογένεια. Ποτέ στη ζωή μου δεν το έχω κάνει αυτό. Δεν ξέρω πώς είναι. Δεν σημαίνει όμως ότι επειδή άλλοι τρώνε μαζί στο τραπέζι είναι δεμένοι. Εγώ έχω ένα ιδιαίτερο δέσιμο με τη μητέρα μου και δεν ξέρω αν είναι το τυπικό μαμάς – γιου αλλά σίγουρα υπάρχει. Όπως επίσης υπάρχει και πολλή αγάπη.
Είμαι επικεντρωμένος στα επαγγελματικά μου. Όπως είπα και πριν, αυτό είναι κάτι που δεν το έκανα στο παρελθόν. Τώρα λοιπόν μπορώ να πω αυτό το κλισέ που άκουγα παλιά και δεν πίστευα ότι το έλεγαν όντως οι καλλιτέχνες. Παλιότερα δεν μπορούσα να καταλάβω πώς είναι δυνατόν να είναι πάνω από όλα η δουλειά. Τώρα λοιπόν μου συμβαίνει αυτό ακριβώς. Η δουλειά είναι πάνω από όλα, οπότε τα προσωπικά –δυστυχώς, θα έλεγα– είναι πίσω. Και λέω “δυστυχώς” γιατί, εντάξει, τα προσωπικά είναι ένα κομμάτι της ζωής μας. Δεν αφήνω όμως τον χαρακτήρα μου στάσιμο. Προτεραιότητα δηλαδή για εμένα έχει ο χαρακτήρας μου και η φήμη μου έπεται».
Ο Θοδωρής Φέρρης ανέφερε επίσης: «Δεν έχω φτάσει κοντά σε αυτό το σημείο, ομολογώ. Τα τελευταία χρόνια όμως μπορώ να σου πω ότι η σκέψη για τη δημιουργία οικογένειας έχει φτάσει να βρίσκεται στο μπροστινό μέρος του εγκεφάλου μου, έχει εγκατασταθεί πλέον στο μυαλό μου. Τώρα το θέμα είναι τι θα γίνει με τη σύζυγο!».