Η οικογενειακή σύμβουλος αναφέρθηκε στις δύσκολες στιγμές της σε συνέντευξη της στο περιοδικό Λοιπόν και στην Ρενέ Σαραντινού.
Για ποιο λόγο δημοσιοποιήσατε το θέμα της ασθένειας σας; «Το δημοσιοποίησα γιατί είμαι εγώ. Στον κόσμο έχω βγει ειλικρινής, αν κρύψω ένα κομμάτι του εαυτού μου, της ζωής μου, τον ξεγελάω. Από τη στιγμή που ακόμα είμαι στα δρώμενα, δεν είμαι παροπλισμένη, δεν θα μπορούσα να είμαι ψεύτικη. Έχω βιώσει απώλειες, θανάτους, οικονομικές καταστροφές. Το χειρότερο όλων ήταν η απώλεια του συζύγου μου. Το να βλέπω να «φεύγει» ο αγαπημένος μου και με τον τρόπο που έγινε ήταν οδυνηρό. «Έφυγε» από καρκίνο και παιδεύτηκε πολύ, 3 ολόκληρα χρόνια. Ήταν την εποχή που ήμουν με τον Αντρέα Μικρούτσικο και δεν είχε πάρει κανείς είδηση τίποτα για το δράμα που ζούσα.»
Περάσατε πολύ δύσκολες στιγμές… «Τρία χρόναι ταλαιπωρήθηκε πάρα πολύ… Η Βιργινία ήταν στο εξωτερικό, σπούδαζε, ήμουν μόνη στην κυριολεξία, εγώ κι εκείνος, η κόρη μου γνώριζε την κατάσταση του πατέρα της, αλλά της είπαμε ότι πρέπει να κοιτάξει τον εαυτό της, να πάει μπροστά, θα την ενημερώναμε εμείς για οτιδήποτε συνέβαινε. Ο πατέρας της πέθανε όταν εκείνη έδινε το τελευταίο της μάθημα για να πάρει το πτυχίο της και την ειδοποιήσαμε στον Καναδά. Ήρθε και μετά έφυγε, πήγε έδωσε το μάθημα και πήρε το πτυχίο της.
Παλέψατε όμως και με το δικό σας πρόβλημα υγείας… «Της δικής μου πάθησης… Ο καρκίνος είναι μια πολύ μοναχική ασθένεια, η κατασπατάληση της ενέργειας δεν βοηθάει καθόλου, σου δίνει την ευκαιρία να μείνεις με τον εαυτό σου, να δεις τι είναι εκείνο που συμβαίνει, γιατί έχει ψυχολογικά υπόβαθρα. Έπρεπε να καταλάβω τι είναι εκείνο που έχει συμβεί σε εμένα, κι αν δεν έκανα σιωπή, δεν θα μπορούσα να μπω μέσα στη δική μου αυτοθεραπεία. Θεραπεία δεν είναι να θεραπεύσω τον καρκίνο, αλλά να θεραπεύσω την ψυχή μου. Ανακάλυψα πολλά πράγματα μέσα από μένα με αυτό το γεγονός. Την ασθένεια μου την ήξερε η κόρη μου, τα αδέλφια, οι γιατροί μου, κανένας άλλος. Όταν αυτό τελείωσε και άρχισαν να φυτρώνουν τα μαλλιά μου, γιατί είχα μια περούκα να κυκλοφορώ έξω όσο ήμουν άρρωστη, από τη στιγμή που μαθεύτηκε το γεγονός, έβγαλα την περούκα μου κι έμεινα με το χνουδάκι στο κεφάλι μου, κυκλοφορούσα έτσι γιατί αυτή ήταν η αλήθεια μου.»
Η αλλαγή της εικόνας σας, σας δυσκόλεψε; «Που έχασα τα μαλλιά μου; Δεν άλλαξε η εικόνα μου, ήξερα ότι ήταν παροδική. ¨Εκανα τόπλες με ένα μαστό κι εξακολουθώ να το κάνω, βέβαια, γιατί να μην το κάνω; Έχω το στήθος μου, δεν το έχω χάσει, αυτό είναι και το παράσημο μου στη ζωή. Αν αυτή τη στιγμή έχω το πρόθεμα, είναι για λόγους αισθητικής, όταν ντύνομαι. Αλλιώς δεν υπάρχει λόγος να το έχω, για αυτό δεν έχω κάνει αποκατάσταση, δεν το θεωρώ απαραίτητο. Γιατί να κρύψω αυτά τα σημάδια; Ο γιατρός μου επέμενε, μου είπε ότι θα νιώθω καλύτερα, αλλά με τι; Με μια φουσκωμένη σιλικόνη από τη μία πλευρά, σε τι θα με βοηθήσει; ωραία, βάζω τη σιλικόνη την ψεύτικη μέσα στο στηθόδεσμο, ποια είναι η διαφορά; Δεν έχω θέμα με αυτό.