Τάσος Λέκκας: «Δεν μετανιώνω για τις δηλώσεις μου»

Συνέντευξη στο περιοδικό Gala παραχώρησε ο Τάσος Λέκκας. Ο νεαρός ηθοποιός, που φέτος μοιράζει τις υποχρεώσεις του ανάμεσα στη σειρά «Αυτή η νύχτα μένει» και το Θέατρο Μπέλλος, μίλησε στη δημοσιογράφο Μαριλού Πανταζή και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στις πρόσφατες δηλώσεις του που προκάλεσαν αίσθηση.

Έχεις μετανιώσει για πράγματα που έχεις πει δημοσίως;

Όχι, δεν έχω μετανιώσει καθόλου. Ό,τι λέω είναι ένα κομμάτι μου. Όταν αναφέρθηκα στα βιώματά μου, ήταν μάλλον γιατί ένιωσα ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή για να το κάνω. Μίλησα για τα δύσκολα παιδικά μου χρόνια, αλλά δεν ήταν ο σκοπός μου να βγάλω πόνο, γιατί δεν τα θυμάμαι με πόνο. Ο σκοπός μου ήταν τελείως άλλος, γι’ αυτό δεν θέλω πλέον στις συνεντεύξεις μου να επεκταθώ περισσότερο σε αυτό το θέμα, γιατί θα χαθεί το point.

Και δεν είμαι ούτε εγώ το point, ούτε το τι έζησα, ούτε ο πόνος, αλλά ότι για τα περισσότερα από αυτά που μας συμβαίνουν είναι στο χέρι μας το πρόσημο που θα τους δώσουμε. Μπορούμε να σκεφτούμε τι καλό μπορούμε να πάρουμε από αυτά και πώς μπορούμε να βγούμε σοφότεροι για να πάμε παρακάτω. Από όλα μαθαίνεις κάτι.

Αυτές οι δυσκολίες εσένα σε ατσάλωσαν;

Ναι, με έχουν δυναμώσει, γιατί η οικονομική δυσκολία συνεχίστηκε προφανώς και μετά. Όταν ήμουν στη σχολή δεν είχα τον χρόνο να δουλέψω, οπότε με στήριζε η μητέρα μου όσο μπορούσε, όπως και κάποιοι φίλοι. Αλλά και μετά, μόνο με το θέατρο ως οικονομική απολαβή είναι πολύ δύσκολο να ζήσεις άνετα ως νέος ηθοποιός.

Ακριβώς, λοιπόν, λόγω των βιωμάτων μου κατάφερα να μη χάσω τη θετικότητα, το χαμόγελο, την ανάγκη, τον στόχο, όπως θέλεις πες το, και να νιώθω ότι είμαι σε καλό δρόμο και ότι μπορώ να συνεχίσω να παλεύω για κάτι καλύτερο. Οπότε, ναι, δυνάμωσα μέσα σ’ αυτό. Αυτό είναι το point. Όλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν βενζίνη.

Πέρασες με την πρώτη στη δραματική σχολή του Εθνικού;

Όχι, με τη δεύτερη. Η πρώτη φορά ήταν το 2013 και δεν είχα κλείσει ακόμα τα 18. Δεν ήμουν όμως καθόλου έτοιμος, δεν είχα προετοιμάσει τον εαυτό μου καλά, δεν το είχα. Πείσμωσα πάρα πολύ όμως μετά. Δεν με πείραξε το ότι κόπηκα, γιατί αυτό είναι τυχαίο, υποκειμενικό. Απογοητεύτηκα με μένα, που το ήθελα τόσο πολύ και για τόσα χρόνια και δεν είχα πάει όσο προετοιμασμένος έπρεπε να είμαι για να νιώθω ευχαριστημένος με τον εαυτό μου.