Τάσος Γιαννόπουλος: «Εγώ έχω απεμπλακεί από το ρόλο του Μάκη, το κοινό όμως όχι»
"Με βλέπανε στον δρόμο και με σταματούσανε, μου φωνάζανε "πού ‘σαι ρε Μάκη" και τέτοια" δηλώνει ο Τάσος Γιαννόπουλος.
Με αφορμή τις δύο θεατρικές παραστάσεις στις οποίες πρωταγωνιστεί αυτή τη σεζόν, ο Τάσος Γιαννόπουλος παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό Λοιπόν και τον δημοσιογράφο Παναγιώτη Βαζαίο. Μέσα σε όλα, μάλιστα, ο δημοφιλής ηθοποιός αναφέρθηκε στην επιτυχημένη σειρά «Ευτυχισμένοι μαζί» και τον ρόλο του Μάκη που τον σημάδεψε τηλεοπτικά.
Αν και είστε ηθοποιός από πολύ μικρή ηλικία, γιατί άργησε η τηλεόραση να έρθει στη ζωή σας;
Η τηλεόραση μπήκε στη ζωή μου στα 35 μου. Στο μυαλό μου υπήρχε μόνο το θέατρο, κυρίως γιατί οι παραστάσεις στις οποίες συμμετείχα και οι σκηνοθέτες που συνεργαζόμουν, απαιτούσαν δουλειά πάνω από 10 ώρες τη μέρα. Αφού λοιπόν μπορούσα να ζήσω από το θέατρο, δεν έκανα κάτι άλλο. Στο μυαλό μου έτσι κι αλλιώς τα έχω κάπως χωρισμένα. Ήθελα να μάθω πρώτα να κάνω καλά θέατρο, πριν δοκιμάσω κάτι άλλο. Είναι πάρα πολύ δύσκολο έτσι κι αλλιώς να παίζεις στην τηλεόραση, η υποκριτική διαφέρει. Πρέπει να ξέρεις τεχνικά κομμάτια, να παίζεις με τις κάμερες, είναι μια άλλου είδους συνεργασία.
Η ζωή σας άλλαξε λοιπόν όταν από τη μια μέρα στην άλλη γίνατε αναγνωρίσιμος από τη σειρά του Mega «Ευτυχισμένοι μαζί»;
Φυσικά και άλλαξε η ζωή μου. Έγινα αναγνωρίσιμος, καθώς μέχρι τότε έκανα μόνο θέατρο. Η πρώτη μου τηλεοπτική δουλειά λοιπόν ήρθε το 2007, με το «Ευτυχισμένοι Μαζί». Με τον Γιάννη Μπέζο γνωριζόμασταν, είχαμε δουλέψει πρώτη φορά μαζί πέντε χρόνια νωρίτερα, όταν ανεβάσαμε στο ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας τη «Λυσιστράτη». Δουλέψαμε 1-2 φορές ακόμα στο θέατρο και μου πρότεινε τον ρόλο στη σειρά, μια πραγματικά ευτυχής συγκυρία για μένα. Ήμουν εξαρχής θετικός, δεν το σκέφτηκα καθόλου. Αυτή η σειρά μου άλλαξε τη ζωή, έγινα ξαφνικά γνωστός σε ένα πολύ πιο ευρύ κοινό. Με βλέπανε στον δρόμο και με σταματούσανε, μου φωνάζανε «πού ‘σαι ρε Μάκη» και τέτοια. Με κοιτάζανε στο δρόμο και γελάγανε και απορούσα, νόμιζα ότι κάτω έχω. Δεν είναι εύκολο να σου συμβαίνει αυτό από τη μια μέρα στην άλλη. Σιγά-σιγά, με τα χρόνια, χτίζεις μια οικειότητα με τον κόσμο. Είναι όμορφο να έχεις άμεση ανταπόκριση, να σου λένε μπράβο.
Καταφέρατε να απεμπλακείτε από την εικόνα του Μάκη;
Εγώ έχω απεμπλακεί από το ρόλο, το κοινό όμως όχι. Ο κόσμος στο δρόμο ακόμη και σήμερα με αποκαλεί Μάκη και μάλιστα μου λένε και ατάκες από τη σειρά. Επίσης με θυμούνται και από το ρόλο του Λίνου στη σειρά «Κλινική περίπτωση», στην οποία πάλι ήμουν με τον Γιάννη Μπέζο.