Μια ανάρτηση που σόκαρε πολλούς από τους διαδικτυακούς του φίλους έκανε ο σεναριογράφος Δημήτρης Αποστόλου στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook. Ο ίδιος κατευθυνόμενος προς το αστυνομικό τμήμα στο κέντρο προκειμένου να παραλάβει κινητό που του είχαν κλέψει πριν από ένα χρόνο έγινε μάρτυρας ενός συγκλονιστικού περιστατικού. Ο Δημήτρης Αποστόλου γράφει:
«Μια σκληρή και απάνθρωπη μέρα… Οκτώ το πρωί κατηφορίζω τη Ομόνοια για να παραλάβω από το αστυνομικό τμήμα το κινητό μου που κλάπηκε προ ενός χρόνου στο μετρό-σε τυχαία έρευνα αγοριών της ΔΙΑΣ ένας μπαγκλαντεσιανός βρέθηκε μ’ ένα κινητό με επαφές που ξεκινάγανε από το προσωπικό τηλέφωνο του Τσιπρα μέχρι της γυναίκας μου – φώτο από τα αγόρια μου και άλλα που δεν τους κόλλαγαν… μετά από δυο τηλέφωνα με ανακάλυψαν και καλή χαρά κατηφορίζω το Ισλαμαμπάντ… την πλατεία Ομονοίας… στην 3η Σεπτεμβριου κατηφορίζει ένα πολύ ψηλό παιδί αμερικανάκι τουρίστας ανέμελος και βγάζοντας φώτο… το ύψος του με ξένισε και έκατσα να τον παρατηρώ… χάθηκε στη στροφή του δρόμου… ένα τηλέφωνο με καθυστέρησε και μετά ούτε από δυο λεπτά στρίβω και τον βλέπω κατάχαμα αιμόφυρτο – αναίσθητο με ανοιγμένο εντελώς το κεφάλι του και τρεις αλγερινούς (από τα πολλά μπουμπούκια που έχουν σκάσει στη χώρα) όπως μού ‘πανε κάτι μαγαζάτορες γιατί είναι γνωστοί της περιοχής να τον έχουν γδύσει από ότι πολύτιμο και να τρέχουν προς τη Βάθης… τόσο αίμα δεν έχω ξαναδεί… όλοι ψύχραιμοι και απλοί παρατηρητές κάλεσαν το ΕΚΑΒ και η μικρή σεμνή διαδήλωση διαλύθηκε… σοκαρισμένος έφτασα στο τμήμα… με πραγματικές ανάγκες 200 άτομα 21 έρμοι και ταλαίπωροι ευγενείς και νέοι αστυνομικοί σε χρέη γραμματίνας εξυπηρετούσαν τον κόσμο που έφτανε κατά δεκάδες … κλοπές…απειλές… ο,τι διανοείσαι… τους μίλησα για το περιστατικό… είχαν ήδη ενημερωθεί…
-δεν θα το ακούσεις ποτέ στις ειδήσεις… τέσσερα τέτοια την μέρα χουμε…τουρισμός γαρ κανείς δεν μιλάει…
-και γιατί δεν την καθαρίζουν τη περιοχή από τα κατακάθια
-και πως θα πάρουν τους πόρους από την Ευρώπη για το μεταναστευτικό πετάχτηκε ένας ιδιαίτερα συμπαθής μπατσούλης…
ήξερε και είπε… δεν ξέρουμε και μιλάμε…
σε λίγο πολύ λίγο αυτή η πόλη θα ‘ναι αφόρητη…
ορκίστηκα να μην ξαναπεράσω από εκεί… όχι από φόβο… δεν έχω να χάσω τίποτα πια για να φοβάμαι… ούτε καν τα χρόνια μου…
απλά δύσκολα θα μου φύγει από τα μάτια η λίμνη αίματος που αντίκρισα ενός ανυποψίαστου ανθρωπάκου που ήρθε να ζήσει το όνειρο του στη Ελλάδα…
μόνο που αυτή η χώρα δεν είναι πια η Ελλάδα αλλά κανείς δεν τον προειδοποίησε!!! Ούτε καν εμάς!!!».
