Η Χριστιάνα Καρνέζη έδωσε συνέντευξη στην Espresso και στην Μαρία Ανδρέου και μίλησε για το πόσο δύσκολα πέρασε με την απώλεια των γονιών της.
Πώς αντιμετώπισες το θάνατο της μητέρας σου;
Ήταν πολύ ξαφνικό για εμένα, έχασα τις σταθερές μου. Όλο αυτό έγινε πολύ απότομα. Πέθανε από καρκίνο. Όταν πήγε να τον αντιμετωπίσει με θεραπείες, ήταν πολύ αργά. Ήταν μια ξανθιά κούκλα 45 ετών. Το 2010 ήμουν σε βαθιά κατάθλιψη. Η μητέρα μου μού έφερνε το γάλα μου στο κρεβάτι. Ενηληκιώθηκα μέσα σε ένα βράδυ. Ο πατέρας μου έφυγε από τη ζωή το 2018 μέσα σε οκτώ χρόνια από το θάνατο της μαμάς. Δεν είχε τίποτα. Μιλούσαμε, γελούσαμε κι έπαθε ανακοπή καρδιάς. Σοκ! Μια παγωμένη αίσθηση.
Ήμουν στο Δελφινάριο, Κυριακή ήταν θυμάμαι και την επόμενη ημέρα θα έφευγα για την Τζιά. Ο πατέρας μου, σαν να προαισθανόταν ότι θα πεθάνει, μου έλεγε στο τηλέφωνο ότι η ζωή κάθε ανθρώπου κρέμεται από μια κλωστή αλλά ο θάνατος δεν τον φοβίζει… Και μου έλεγε ότι οι γονείς πάντα προσέχουν τα παιδιά τους από τον ουρανό. Είπα από μέσα μου «μα τι μου λέει;» Την επόμενη το μεσημέρι τον έπαιρνα συνέχεια τηλέφωνο στη δουλειά του αλλά δεν απαντούσε. Τότε με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν: «Ο πατέρας σου έφυγε». Ύστερα κι από αυτό το χτύπημα της μοίρας είχα παραιτηθεί από όλα. Ζούσα μέσα στη μελαγχολία, άρχισα τη ψυχοθεραπεία πάλι γιατί έκανα πολύ άσχημες σκέψεις. Είχα κατάθλιψη. Όλα ήταν μαύρα. Καθόμουν μέσα στο σπίτι κλεισμένη. Όταν πέθανε η μάνα μου, έλεγα «τουλάχιστον ότι και να σου συμβεί τώρα, έχεις τον μπαμπά σου να σε βοηθήσει». Με το που «έφυγε» κι ο μπαμπάς μου, είπα: «Και τώρα πάτησε στα πόδια σου γερά, Χριστιάνα».