Συνέντευξη στην Real life και τον Βασίλη Μπουζιώτη παραχώρησε η Ναταλία Γερμανού που μίλησε μεταξύ άλλων και για τον πατέρα της, Φρέντυ Γερμανό.
Τι δεν θα παρουσίαζες με τίποτα στην τηλεόραση;
Καλή ερώτηση. Νομίζω τα πάντα θα παρουσίαζα… Εκτός ίσως από αθλητική εκπομπή, μιας και είμαι τόσο άσχετη με το αντικείμενο.
Ένα «Αλάτι και πιπέρι» ακόμα το περιμένουμε..,
Αχ, κι εγώ! Άλλες εποχές βέβαια τότε, Βασίλη… Αλλά ποτέ μη λες ποτέ. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία!
Πες μου πώς διαχειρίζεσαι την απώλεια. Ο Φρέντυ Γερμανός πόσο σε «ακολουθεί» στα βήματά σου;
Κάθε μέρα, κάθε ώρα. Πάντα θα αισθάνομαι ότι δεν τον χόρτασα. Πάντα θα νιώθω μια εκκρεμότητα, σαν να μην πρόλαβα να του πω όλα όσα ήθελα, να μη ζήσαμε όλα όσα ήθελα μαζί. Δεν τη διαχειρίζεσαι ποτέ την απώλεια. Συνηθίζεις απλώς να ζεις χωρίς τη φυσική παρουσία εκείνου που έφυγε.
Υπάρχουν συμβουλές του που φωτίζουν ακόμα τον δρόμο σου, Ναταλία;
Πάρα πολλές, δεν φαντάζεσαι πόσες. Και για τη ζωή μου και για τη δουλειά. Θα μπορούσα να σου αραδιάσω δεκάδες, αλλά θα σου πω δύο που με έσωσαν στη ζωή: Να μην παίρνω τον εαυτό μου πολύ σοβαρά και να σέβομαι διπλά κάθε άνθρωπο που δουλεύει σε δουλειά λιγότερο προνομιούχα από τη δική μου.
Θα έγραφες ένα βιβλίο για εκείνον που αγαπήσαμε τόσο και λείπει σε όλους μας; Θα είχε τρομερό ενδιαφέρον να «φώτιζες» τον Φρέντυ που υπήρχε πίσω από τον Γερμανό…
Ίσως το κάνω κάποια στιγμή. Δεν θα είναι η βιογραφία του όμως. Θα είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό-προσωπικό, όχι «αγιογραφία».
Υπάρχουν σήμερα τέτοιοι φάροι σαν εκείνον;
Πάντα υπάρχουν σπουδαίοι, σημαντικοί άνθρωποι, σε κάθε δεκαετία. Το δυσάρεστο και το κρίμα είναι να μην τους αναγνωρίζουμε μετά θάνατον, αλλά να τους αξιολογούμε όσο υπάρχουν και δημιουργούν.