Σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση προχώρησε η Δέσποινα Μοιραράκη στη συνέντευξη που έδωσε αυτή την εβδομάδα στο περιοδικό ΟΚ και τον δημοσιογράφο Αστέρη Κασιμάτη. Ανάμεσα σε άλλα, μάλιστα, η οικοδέσποινα του καθημερινό Cash or Trash αναφέρθηκε από καρδιάς στην απώλεια του αγαπημένου της πατέρα σε μικρή ηλικία.
Από πολύ νωρίς ήρθες αντιμέτωπη με την απώλεια. Ήσουν μόλις 6 χρόνων όταν έχασες τον πατέρα σου σε ένα μοιραίο ατύχημα. Πρόλαβες να ζήσεις ξέγνοιαστα παιδικά χρόνια;
Είχα πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια. Όντως με σημάδεψε ότι έμεινα ορφανή από πατέρα σε τόσο μικρή ηλικία. Όλοι με βλέπουν στην τηλεόραση ή έξω στον δρόμο και νομίζουν ότι είμαι σκληρή γυναίκα. Εγώ όμως νιώθω ότι είμαι ο πιο συναισθηματικός άνθρωπος που υπάρχει στον κόσμο. Δηλαδή θα πληγωθώ αν μου πεις «καλημέρα» με διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι με έχεις συνηθίσει. Όταν χάσαμε λοιπόν τον πατέρα μου, η αδελφή μου ήταν μόλις 4 ετών. Ζήσαμε για έναν ολόκληρο χρόνο στο χωριό, μέσα σε μια κάμαρα. Έπειτα η μητέρα μου βρήκε το σθένος και μας έφερε στην Αθήνα.
Αλλά μας κρατούσε μέσα στο σπίτι γιατί εκείνα τα χρόνια η θέση μιας χήρας ήταν διαφορετική από ό,τι είναι σήμερα και πίστευε ότι με αυτό τον τρόπο προστάτευε τις κόρες της και τον εαυτό της. Αλλά από παιδί, θέλοντας και μη, μπήκα μπροστά για τη μαμά μου και την αδελφή μου. Έγινα το «αντράκι» της οικογένειας και αυτό με συνόδευσε σε όλη μου τη ζωή. Λόγω και της απώλειας του πατέρα μου, η ψυχή μου είχε ανάγκη να έχει δίπλα της μια αντρική φιγούρα. Να νιώθω προστασία. Αυτό βρήκα στον πρώτο μου άνδρα, ο οποίος ήταν 18 χρόνια μεγαλύτερος μου και απέκτησα μαζί του τους δυο βιολογικούς μου γιους, τον Γιώργο και τον Τάσο.