Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε η Στέλλα Κονιτοπούλου στο περιοδικό Λοιπόν και τον δημοσιογράφο Παναγιώτη Βαζαίο αυτή την εβδομάδα. Μέσα σε όλα, μάλισα, η δημοφιλής εκπρόσωπος του νησιώτικου τραγουδιού αναφέρθηκε από καρδιάς στη δύσκολη διαχείριση στην απώλεια του πατέρα της και όχι μόνο.
Έχει τύχει στην καριέρα σας μέχρι σήμερα να πρέπει να τραγουδήσετε στη σκηνή και παράλληλα να βιώνετε κάποιο προσωπικό σας δράμα; Μια απώλεια ή κάτι άλλο δυσάρεστο;
Ναι, δυστυχώς. Είχα χάσει τον πατέρα μου και την επόμενη μέρα πήγα στη δουλειά. Ήταν μία τεράστια απώλεια για μένα, που δεν έπρεπε να φανεί στον κόσμο εκείνη την ώρα. Όντως το πάγωσα για όσην ώρα ήμουν στη σκηνή κι ύστερα γύρισα σπίτι και επέστρεψα στην κατάσταση που είχα να διαχειριστώ.
Ποια ήταν η τελευταία στιγμή που η Στέλλα λύγισε στη ζωή της;
Πάμπολλες στιγμές. Ειδικά σε μία επαγγελματική πορεία 35 ετών, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα υπάρχουν τέτοιες. Προσπάθησα όμως να κρατηθώ από τα καλά και να παλέψω τα δυσάρεστα. Είναι κι η επιβίωση μία μορφή τέχνης!