Οι κοινωνικοί και πολιτικοί προβληματισμοί που θίγονται μέσα από το έργο «Φωτιά και νερό» της Χρύσας Σπηλιώτη που πρωταγωνιστεί κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο Μικρό Γκλόρια, ο σύνθετος ήρωας που υποδύεται, το περιβάλλον αγάπης και φροντίδας στο οποίο μεγάλωσε, η μέθοδος της συναισθηματικής διαλεκτικής που δημιούργησε και διδάσκει, η ουσιαστική φιλία του με την Χρύσα Σπηλιώτη, αλλά και όσα θυμάται από τις τηλεοπτικές του συμμετοχές στα «Τα μυστικά της Εδέμ», «Το καφέ της Χαράς», «Επιθυμίες» αλλά και «Καλημέρα ζωή». Ο Στέλιος Καλαθάς μιλά για όλα από καρδιάς στο zappit.gr
Στο θέατρο μικρό Γκλόρια ανεβάζετε το βαθιά συγκινητικό έργο «Φωτιά και νερό» της Χρύσας Σπηλιώτη σε σκηνοθεσία του Αυγουστίνου Ρεμούνδου. Ποιες αλήθειες εκφράζονται στο έργο;
Σε μια εποχή που διαδραματίζονται σημαντικές ανακατατάξεις στον παγκόσμιο χάρτη και που οι πόλεμοι εναντίον αμάχων και αθώων συνεχίζονται, το έργο γεννά καίριους κοινωνικούς και πολιτικούς προβληματισμούς θίγοντας πολλά σημαντικά ζητήματα που απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο, όπως η αποδοχή της διαφορετικότητας, η μετανάστευση, η βία που ασκεί ο δυνατός προς τον αδύναμο, το χάσμα Ανατολής – Δύσης, αλλά και η ενωτική δύναμη της αγάπης που μπορεί να λειτουργήσει σαν καταφύγιο. Είναι ένα έργο όχι για τη διαφορετικότητα, αλλά για την ομοιότητα.
Ποιος είναι ο ξένος, ο ήρωας δηλαδή που υποδύεσαι;
Είναι ο κάθε «ξένος» που έχει δύναμη και επιβάλει την εξουσία του, αδιαφορώντας για τα αποτελέσματα των πράξεων του. Αυτό σε μια πρώτη ανάγνωση γιατί όσο ξετυλίγεται το κουβάρι ανακαλύπτουμε ότι και αυτός μέσα από τραγικά γεγονότα προσωπικής ζωής, είναι τελικά ξένος από τον εαυτό του. Ένας σύνθετος ρόλος με πολλά επίπεδα και μεγάλο ενδιαφέρον.
Αλήθεια έχεις αισθανθεί ποτέ «ξένος» στη ζωή σου;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα μέσα σ ένα περιβάλλον αγάπης και φροντίδας, μετά στην ζωή μου ήρθε η εξερεύνηση σε εσωτερικό επίπεδο και η αναζήτηση. Αυτή η διαδρομή λοιπόν με «σύστησε» με τα ξένα κομμάτια μέσα μου, με συμφιλίωσε και γι’ αυτό είμαι ευγνώμων που μέσα από την μέθοδο της Συναισθηματικής διαλεκτικής που διδάσκω στις ομάδες μου, κατάφερα και εγώ να δυναμώσω και να εξελιχτώ έτσι ώστε να μην αισθάνομαι «ξένος».
Με τη Χρύσα Σπηλιώτη σας έδενε μία πολύ δυνατή φιλία. Μίλησέ μου για την γνωριμία σας. Ποια είναι η πιο συγκινητική στιγμή που βιώσατε από κοινού;
Με την Χρύσα μας έδεναν για χρόνια κάποια πρωινά μέσα σ ένα στούντιο μεταγλωττίσεων που με πολύ γέλιο δανείζαμε την φωνή μας σε ήρωες, αλλά και η συνεργασία μας στο Ανοιχτό θέατρο του Γιώργου Μιχαηλίδη στην Ορέστεια του Αισχύλου. Μια δυνατή στιγμή ήταν όταν πάνω στις δυσκολίες και την ένταση των προβών μου άνοιξε την αγκαλιά της και μου είπε «Μην μένεις στις δυσκολίες, σκέψου το φως της πρεμιέρας μας, και κοίτα προς αυτήν την κατεύθυνση»
Έχεις μία μεγάλη τηλεοπτική καλλιτεχνική διαδρομή και μεταξύ άλλων έχεις συμμετάσχει σε μερικές από τις σειρές που άφησαν πολύ έντονη παρακαταθήκη στην καρδιά του κοινού. Θα ξεχωρίσω «Τα μυστικά της Εδέμ», «Το καφέ της Χαράς», τις «Επιθυμίες» αλλά και το «Καλημέρα ζωή». Τι θυμάσαι από κάθε σήριαλ από τα παραπάνω που συμμετείχες;
Την αγωνία μου κάθε φορά να είμαι αληθινός στον ρόλο, αλλά και τις πλάκες που κάναμε στα καμαρίνια με τους συναδέλφους, όταν ποια έσπαγε ο πάγος. Μια πολύ δυνατή εικόνα, επίσης, ήταν και το ταξίδι που κάναμε για τα γυρίσματα στο «Καφέ της Χαράς» στο Βερολίνο, που πραγματικά σταμάταγε το γύρισμα από τα γέλια και οι Ιάπωνες τουρίστες να μας φωτογραφίζουν ατελείωτα γιατί δεν μπορούσαν να καταλάβουν αυτό που γυρίζαμε αν ήταν δραματικό η κωμωδία.
Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 10 χρόνια από το θάνατο του Νίκου Φώσκολου. Πως ήταν ως άνθρωπος και αντίστοιχα ως σκηνοθέτης;
Ήταν ένας σκηνοθέτης που ήξερες ακριβώς τι ήθελε από τους ηθοποιούς του. Τόσο στα γυρίσματα, όσο και στο θέατρο που συνεργαστήκαμε από την πρώτη μέρα ήταν ξεκάθαρο το ζητούμενο. Σαν άνθρωπός ήταν αυστηρός στην αρχή όταν σε γνώριζε, αλλά μετά γινόταν ένας πατέρας με πολύτιμες συμβουλές και διηγήσεις.
Κλείνοντας ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;
Σκηνοθετώ στο Από μηχανής θέατρο ένα νέο Ελληνικό έργο του Μιχάλη Σπεγκου με τίτλο «Καφενείο το Επέκεινα» που αναφέρετε στα περάσματα της ζωής και την συμφιλίωση με τον εαυτό μας και τους άλλους γύρω μας. Ενώ με τις ομάδες της Συναισθηματικής διαλεκτικής ξεκινάμε τις πρόβες για τις καλοκαιρινές μας παραστάσεις. Ξεκινάμε με ένα έργο του Νιλ Σάιμον που θα σκηνοθετήσω στο θέατρο Σταθμός.