Στο Τηλέραμα και στον Βασίλη Ανδριτσάνο έδωσε συνέντευξη ο Σταμάτης Φασουλής, ο οποίος μίλησε για τη νέα σεζόν του J2US αλλά κι αν θεωρεί τον εαυτό του αυστηρό κριτή.
Δεύτερη σεζόν για το «Just the 2 of Us», σε μια δύσκολη χρονιά για τη χώρα και την τηλεόραση. Πώς νιώθετε που είστε και πάλι στον αέρα;
Είμαστε στον αέρα ολοζώντανα, σπαρταριστά! Αισθάνομαι πολύ τυχερός που είμαι και πάλι στην εκπομπή. Επίσης γιατί αυτός είναι ο μόνος λόγος για να βγω από το σπίτι… Δεν πάω πουθενά, δεν έχω διάθεση, και το σόου είναι μια ατμόσφαιρα χαράς και κεφιού, και το περιμένω πώς και πώς. Είναι μια ανάσα, να δω ανθρώπους έστω και πίσω από τα “κάγκελα” του πλεξιγκλάς.
Πέρυσι μας φαινόσασταν ο πιο διαβασμένος της επιτροπής. Προετοιμάζεστε πριν από κάθε εκπομπή;
Ο πιο ενημερωμένος, λόγω επαγγέλματος, είναι η Δέσποινα. Εγώ προσπαθώ να ενημερώνομαι. Όταν μας στέλνουν τα τραγούδια, βλέπω στο YouTube όλες τις εκτελέσεις και μετά προσπαθώ να φανταστώ πώς θα ήταν καλύτερο να το ερμηνεύσει ένας τραγουδιστής και τι δρόμο θα διάλεγε, ώστε να μπορέσω να αντεπεξέλθω στη Δέσποινα και στις γνώσεις που έχει ως καλλιτέχνης του τραγουδιού.
Θεωρείτε πως είστε αυστηρός κριτής;
Λες; Μπα, δεν νομίζω! Με πειράζουν η αναίδεια και η έπαρση. Αυτά ίσως μερικές φορές να με κάνουν να γίνομαι λίγο πιο σκληρός, αλλά προσπαθώ να το συγκρατήσω. Η έπαρση είναι κάτι που πολέμησα πρώτα στον εαυτό μου και πάρα πολύ, επειδή με το Ελεύθερο Θέατρο είχαμε επιτυχία από όταν ήμουν 21-22 ετών. Καταλαβαίνεις ότι αυτό εύκολα μπορεί να σε κάνει να καβαλήσεις ένα καλάμι μέχρι… νυν και αεί! Τα πρώτα χρόνια λοιπόν είχα μάλλον μια υψιπέτεια, σιγά σιγά όμως μου κοπήκαν τα φτερά ή τα έκοψα από μόνος μου ψαλίδι το ψαλίδι, γιατί κατάλαβα ότι το να μπεις στον χώρο της τέχνης ουσιαστικά χρειάζεται άλλου είδους ταπεινοφροσύνη, όχι αυτήν που κυκλοφορεί. Πρέπει να ταπεινωθείς εσύ ο ίδιος για να μπορέσεις να αξιωθείς ένα άλλο ύψος που χρειάζεται η τέχνη, οποιαδήποτε τέχνη.