Zappit

Σταματίνα Τσιμτσιλή: «Το έχω ζήσει, έχω κλάψει πάρα πολύ, το έχω δουλέψει μέσα μου στη ψυχοθεραπεία»

"Είχα μια ψυχοθεραπεύτρια που με αντιμετώπισε πολύ έντιμα και ύστερα από ενάμιση χρόνο δήλωσε από μόνη της –ενώ θα μπορούσε να με συναντάει και να πληρώνεται για τις συνεδρίες μας– ότι «αυτά που είχαμε να λύσουμε μαζί τα έχουμε λύσει και είσαι έτοιμη να πορευτείς μόνη σου» ανέφερε η Σταματίνα Τσιμτσιλή.

Η Σταματίνα Τσιμτσιλή έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ! και τον Μιχάλη Ροδόπουλο και μίλησε για τη μητρότητα και το πόσο τη βοήθησε η ψυχοθεραπεία.

Φαίνεσαι σαν να μην έχεις πουθενά χαραμάδες. Τι είναι αυτό που σε κάνει να «σπας»;

Ο βασικός μου εχθρός σε αυτή τη φάση της ζωής μου, που θα ξεκινούσα ξανά την ψυχανάλυση, είναι το στρες της καθημερινότητας, οι άπειρες υποχρεώσεις που πρέπει να συνδυάσω. Να προλάβω να τα κάνω όλα: το σπίτι, τα παιδιά, τις κοινωνικές εξόδους, τα πάρτι, τα τουρνουά, τις εξετάσεις, τα βιβλία, τα διαβάσματα. Είναι ένα απαιτητικό πρόγραμμα που πρέπει να τηρηθεί και δεν είναι εύκολο.

Είσαι ενοχική μαμά;

Αισθάνομαι ότι είμαι καλή μαμά, αλλά πολλές φορές μετανιώνω γιατί τους επιβάλλω ένα πρόγραμμα ενώ τους αξίζει να είναι πιο ανέμελα. Είναι μικρά παιδιά και δεν ξαναγυρίζει αυτή η ηλικία. Υποχρεώσεις θα έχουν πάντα στη ζωή τους.

Ο προηγούμενος κύκλος ψυχοθεραπείας σε βοήθησε;

Πάρα πολύ, γιατί είχα μια ψυχοθεραπεύτρια που με αντιμετώπισε πολύ έντιμα και ύστερα από ενάμιση χρόνο δήλωσε από μόνη της –ενώ θα μπορούσε να με συναντάει και να πληρώνεται για τις συνεδρίες μας– ότι «αυτά που είχαμε να λύσουμε μαζί τα έχουμε λύσει και είσαι έτοιμη να πορευτείς μόνη σου».

Ποια ήταν η αφορμή για να ζητήσεις βοήθεια;

Ήταν ένας συνδυασμός πραγμάτων, το πένθος για τον θάνατο του μπαμπά μου, η στενοχώρια που είχα και λόγοι που είχαν να κάνουν με προσωπικά ζητήματα.

Για την καθηλωτική εξομολόγηση που είχε κάνει στη Super Κατερίνα ανέφερε: «Η Κατερίνα Καινούργιου δεν το γνώριζε όλο αυτό. Για εμένα είναι κάτι που το έχω ζήσει, έχω κλάψει πάρα πολύ, το έχω δουλέψει μέσα μου στη ψυχοθεραπεία, στο μυαλό μου, στην καρδιά μου, στη σκέψη μου, οπότε είναι μία πληγή που έχει κλείσει. Υπάρχει πάντα αυτό το σημάδι που σου τη θυμίζει, όμως δεν ματώνει πια».