Για τη μάχη που έδωσαν τα δύο του αδέλφια με τις ναρκωτικές ουσίες αλλά και τον πρόωρο χαμό τους μίλησε ο Γιώργος Γεωργίου. Ο γνωστός ηθοποιός άνοιξε την καρδιά του στην εφημερίδα OnTime Σαββατοκύριακο και τη δημοσιογράφο Σίσσυ Μενεγάτου, περιγράφοντας τις τρομερά δύσκολες οικογενειακές στιγμές που πέρασαν αλλά και την απώλεια των γονιών του που ακόμα τον πονά.
«Γεννήθηκα το 1949 στην Αθήνα. Ζούσαμε στην Πλατεία Βικτωρίας, εποχές μεγάλης φτώχειας μετά τον Εμφύλιο, αλλά δεν μου έλειψε τίποτα από τους αγαπημένους μου γονείς. Το σπίτι μας όμως είχε ποντίκια κι εγώ τους έλεγα: θα σταματήσω να τρώω, αν δεν φύγουμε από εδώ. Τα σιχαίνομαι μέχρι σήμερα τα ποντίκια», αφηγείται ο Γιώργος Γεωργίου.
«Η μανούλα μου «έφυγε» στις 21 Απριλίου του 1988, μόλις 62 χρονών, στον ύπνο της από ανακοπή. Στις 19 Μαΐου την ακολούθησε ο πατέρας μου, που ήταν στην ίδια ηλικία. Δεν πρόλαβα να κάνω τα σαράντα της μάνας μου και έκανα την κηδεία του πατέρα μου. Πέρασα τραγικές στιγμές. Ήμουν τότε 30 χρονών κι ένιωσα να χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου», εξομολογείται χαρακτηριστικά.
«Είχα δύο μικρότερα αδέλφια, που δυστυχώς τα έχασα από τη μάστιγα των ναρκωτικών. Ο Βαγγέλης «έφυγε» 41 χρονών και ο Θεμιστοκλής στα 44 του. Τα έμπλεξαν τα αδέλφια μου και δεν μπόρεσαν να ξεφύγουν. Ήταν πολλά χρόνια χρήστες αλλά το καταλάβαμε αργά», περιέγραψε στη συνέχεια ο Γιώργος Γεωργίου.
«Η μάνα μου «έφυγε» από τη στεναχώρια της. Ήταν η πρώτη που το έμαθε, γιατί άρχισαν τα χάπια και, επειδή έβλεπε κάτι περίεργο στη συμπεριφορά τους, έψαχνε στις τσέπες τους, έβρισκε χάπια και τα πέταγε. Μετά όμως «πέσανε» στα σκληρά ναρκωτικά. Ο Βαγγέλης στην ηρωίνη και ο Θεμιστοκλής στην κοκαΐνη. Προσπάθησαν να απεξαρτηθούν αλλά δεν τα κατάφεραν», καταλήγει επί του θέματος ο Γιώργος Γεωργίου.