Σοκάρει ο Γιάννης Σκαραγκάς: «Δεν το μοιράστηκα με κανέναν, ήταν βαθιά ενοχή»
"Δεν ξεχνώ ποτέ εκείνο το τραυματισμένο, το φοβισμένο παιδί" εξομολογήθηκε ο Γιάννης Σκαραγκάς.
Με αφορμή τον επερχόμενο δεύτερο κύκλο της σειράς, «Κάνε ότι κοιμάσαι» παραχώρησε συνέντευξη ο Γιάννης Σκαραγκάς στο περιοδικό 7 Μέρες Tv και τον δημοσιογράφο Γιάννη Βίτσα. Ο γνωστός συγγραφέας και σεναριογράφος αναφέρθηκε από καρδιάς, μεταξύ άλλων, στον εκφοβισμό που αντιμετώπισε και ο ίδιος σε νεαρή ηλικία.
Ο ίδιος έχετε βιώσει βία στη ζωή σας και, αν ναι, πως τη διαχειριστήκατε;
Ξέρω πάρα πολύ καλά τι θα πει εκφοβισμός στην εφηβεία. Ήταν μια πολύ σκοτεινή περίοδος της ζωής μου και με επηρέασε καταλυτικά. Ήταν ένας από τους πολύ βασικούς λόγους που έγινα συγγραφέας, καθώς συνειδητοποίησα τότε ότι αυτό που εντέλει με προστάτευσε ήταν αυτή ακριβώς η φωνή μέσα από τα βιβλία που διάβαζα. Μου έδωσε ταυτότητα και φυσικά με προσδιόρισε. Σε όλα τα παιδιά που έρχονται αντιμέτωπα με το bullying θέλω να πω από την καρδιά μου «βρείτε τη φωνή σας, συνδεθείτε με τον κόσμο και μην αφήσετε τη βία να σας εξοστρακίσει και, κυρίως, να σας αποσιωπήσει».
Είχατε τη δύναμη να το αντιληφθείτε αυτό πριν ενηλικιωθείτε;
Δεν ήταν δύναμη τότε, ήταν μόνο ανάγκη. Μετά έγινε δύναμη, γιατί ένα από τα πιο ουσιαστικά πράγματα που ακόμη κουβαλώ ως συγγραφέας είναι ότι δεν ξεχνώ ποτέ εκείνο το τραυματισμένο, το φοβισμένο παιδί, το οποίο μπορεί να κρύβεται. Συνειδητοποίησα ότι η φωνή του, ο τρόπος που έγραφε, ο τρόπος που εκφραζόταν, ήταν αυτό που το τοποθετούσε στον κόσμο που το εκφόβιζε. Αυτός ήμουν εγώ, αυτός είναι εκατομμύρια παιδιά σήμερα. Μιλάμε, αντέχουμε και ονειρευόμαστε για τον εαυτό μας μια άλλη θέση σε αυτόν τον κόσμο. Η προσωπική αυτοεξορία δεν είναι λύση. Εμείς έχουμε διπλή ευθύνη. Πρέπει να προσπαθήσουμε διπλά και τριπλά να βρούμε τη θέση μας στον κόσμο. Είναι εκεί και σας περιμένει.
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει σήμερα ένα παιδί που βιώνει bullying;
Πρέπει να εκτεθεί και να μιλήσει. Καταλαβαίνω ότι η σιωπή δρα ανακουφιστικά, είναι όμως δυστυχώς ένα πολύ πρόσκαιρο όπλο. Πρέπει να μοιραστεί αυτό τον πανικό, αυτή την απόγνωση.
Εκείνη την περίοδο μοιραστήκατε με τους γονείς σας ότι βιώνατε bullying;
Με κανέναν δεν το μοιράστηκα. Ήταν μια βαθιά ενοχή, μια αίσθηση ότι έφταιγα εγώ. Ένα βήμα είναι το ότι μιλάμε, ένα άλλο είναι πως, αν δεν μπορούμε να μιλήσουμε τώρα, βρίσκουμε έναν τρόπο να το κάνουμε αργότερα.