Στο Down Town Κύπρου και τον Αλέξανδρο Πρίφτη έδωσε συνέντευξη η Αντελίνα Βαρθακούρη, η οποία συγκλόνισε με την εξομολόγησή της.
Υπήρξαν στιγμές που λύγισες στη ζωή σου;
Μα, φυσικά. Αλλά όχι συχνά. Δύο φορές λύγισα κι «έσπασα». Η πρώτη ήταν πριν από χρόνια, όταν η κόρη μου, η Μελωδία, ενός έτους τότε, κι ενώ είχαμε μετακομίσει σε νέο σπίτι και ήμασταν οι δυο μας, γιατί ο Χάρης έλειπε σε περιοδεία στην Αυστραλία. Το νέο σπίτι είχε κάτω μοκέτες. Ενώ τακτοποιούσα τα ρούχα, η μικρή μπουσουλούσε και ξεκόλλησε μία μοκέτα και βρήκε από κάτω ένα χημικό σε πλαστικό μέσα και το έφαγε. Τρελάθηκα! Τι να σου πω… Έχασα τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου και είπα «χάνω το παιδί μου!».
Έφυγα σαν την τρελή, πήγαμε στο «Ιασώ», κι εγώ ήμουν σε κατάσταση υστερίας. Καμία μάνα να μη βρεθεί στη θέση μου! Βγήκε ο γιατρός και μου είπε ότι «το παιδί σας θα πεθάνει ή θα πάθει μόνιμο πρόβλημα» κι όταν έκανε ότι μπορούσε μου είπε ότι το φάρμακο αυτό, ευτυχώς, ήταν ληγμένο. Έκανα τάμα στην Παναγία και είπα «θα έρθω γονατιστή!». Όπως κι έκανα μετά. Θυμάμαι τα κλάματά μου, τον πανικό μου… Εκεί λύγισα, δεν ήξερα τι να κάνω! Όταν βγήκε ο γιατρός και μου είπε ότι ξεπέρασε τον κίνδυνο, κατέρρευσα και λιποθύμησα.
Η δεύτερη φορά ήταν όταν γέννησα τη δεύτερη κόρη μου, η οποία ήρθε πρόωρα στον κόσμο. Την έκανα με καισαρική και, κάποια στιγμή, μπήκε το δίλλημα «ή το παιδί ή η μητέρα». Ήταν δύσκολη γέννα. Με θυμάμαι να λέω «σώσε το παιδί μου, άσε με εμένα!». Πήγα να πάθω ρήξη μήτρας, ήταν δύσκολο. Όταν βγήκε το Λεονάκι μου, ένα κιλό πλασματάκι, είχα παραλύσει.
Το μυαλό μου ήταν στο παιδί μου, ήθελα μόνο εκείνη να ήταν καλά. Κι εκεί γονάτισα… Κατάλαβες γιατί πάνω από όλα είναι η υγεία; Γιατί αυτό δεν το ελέγχεις! Ό,τι πει ο θεός. Μπορεί να βρεθώ στον δρόμο άφραγκη και ξυπόλητη. Έχω πίστη ότι θα τα ξαναφτιάξω όλα από την αρχή. Χωρίς την υγεία, όμως, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.