Ρίκα Διαλυνά: «Σκάψαμε ένα ολόκληρο χωράφι και βρήκαμε μόνο μια πατατούλα, με έπιασαν τα κλάματα»

Στην εφημερίδα Espresso και τον Νίκο Νικόλιζα μίλησε η Ρίκα Διαλυνά. Η ηθοποιός, με αφορμή τη σημερινή επέτειο από το ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά και την έναρξη του ελληνοιταλικού πολέμου, εξομολογήθηκε τις στιγμές που βίωσε ως παιδί στην Κατοχή.

«Τα χρόνια της Κατοχής τα έζησα στην Κρήτη με όλη την οικογένεια. Ο πατέρας μου είχε ένα εργοστάσιο κι εκεί μέσα μάθαμε να γελάμε ακόμα και τις δύσκολες στιγμές που περνούσε η Ελλάδα. Ωστόσο, δεν μπορώ να ξεχάσω τον τρόμο γι’ αυτό που λεγόταν πόλεμος. Ως μικρό παιδί έκανα συνέχεια τον σταυρό μου και, επειδή τον έκανα πολύ γρήγορα, μου έλεγε η μάνα μου: “Σταμάτα να παίζεις μαντολίνο και κάνε κανονικά τον σταυρό σου”», είπε αρχικά η Ρίκα Διαλυνά.

Η Ρίκα Διαλυνά ανέφερε επίσης: «Θυμάμαι τις πρώτες μέρες που μας έβαζαν μέσα στα υπόγεια, τα οποία τα είχαν σαν καταφύγια. Αυτό με στιγμάτισε για όλη μου τη ζωή και δεν ήθελα ποτέ να αντικρίζω υπόγειο. Οταν αργότερα συνειδητοποίησα τι σημαίνει πόλεμος, ένιωσα θλίψη για τους ανθρώπους που πολέμησαν και χάθηκαν στον πόλεμο. Νιώσαμε κι εμείς τι σημαίνει πείνα. Μια φορά η μάνα μου είχε φυτέψει πατάτες για να έχουμε και να μην πεινάσουμε».

Η Ρίκα Διαλυνά πρόσθεσε στη συνέχεια: «Μάλιστα, μας το είχε μεταφέρει η μάνα μου σαν κάτι υπέροχο και μοναδικό. Οταν ήρθε η ώρα της συγκομιδής, σκάβαμε, σκάβαμε και τελικά βγήκε μια μικρή πατατούλα μέσα σε ένα μεγάλο χωράφι. Με έπιασαν τα κλάματα γιατί είδα τη μάνα μου θλιμμένη».

Κλείνοντας, η Ρίκα Διαλυνά είπε: «Θυμάμαι επίσης την οργή της μάνας μου για τους Γερμανούς, οι οποίοι έπαιρναν απ’ όλα τα σπίτια τα φαγητά και τα τρόφιμα και τα έδιναν στα γουρούνια που είχαν. Και κάθονταν από πάνω μέχρι να τα φάνε όλα, προκειμένου να μην έχουμε εμείς. Ηταν μια περίοδος πολύ σκληρή, που ακόμα και σήμερα δεν θέλω να θυμάμαι».