Δύο πράγματα είναι αναμφισβήτητα για τον συγκεκριμένο ηθοποιό. Το ταλέντο και η γοητεία του. Λατρεύει τη δουλειά του, τόσο που αρκετές φορές δεν μπορεί να την διαχωρίσει από την προσωπική του ζωή. Φέτος θα αναμετρηθεί με το παιδικό κοινό και έχει μεγάλη χαρά γι’ αυτό. Ο Ρένος Χαραλαμπίδης μίλησε στο «Λοιπόν» και τη Μαρία Σοφιανού για τα επαγγελματικά του σχέδια, για τη μουσική που αγαπάει, αλλά και για τον έρωτα.
Πρωταγωνιστείτε στην παιδική παράσταση «Ο Πέτρος και ο λύκος», η οποία ετοιμάζεται για καλοκαιρινή περιοδεία. Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο.
Ο «Πέτρος και ο λύκος» είναι ένας καλλιτεχνικός μου στόχος, που εδώ και πολλά χρόνια τον έχω στις προτεραιότητές μου. Είναι η μαγική μουσική του Προκόφιεφ μαζί με το εξαιρετικό παραμύθι που ο ίδιος έγραψε, που δημιουργούν μια ατμόσφαιρα πρωτόγνωρη και μοναδική. Είναι μεγάλο στοίχημα να μπορέσεις να ενταχθείς μέσα στην ορχήστρα σχεδόν σαν μουσικό όργανο. Το παραμύθι έχει ένα ξεκάθαρο μήνυμα, διαχρονικό. Πρέπει να ελέγχουμε τον φόβο μας, να έχουμε ένα σχέδιο και να πράττουμε πιστεύοντας στις δυνάμεις μας. Έτσι καταφέρνει ο μικρός Πέτρος και πιάνει τον άγριο λύκο. Είναι καταπληκτικό το ότι η μουσική του Προκόφιεφ πολλές φορές χωρίς να χρειάζονται λόγια περιγράφει τη δράση. Θεωρώ ότι είναι μια κορυφαία κινηματογραφική μουσική που αντί για σινεμά επενδύετε στο θέατρο.
Είναι ένα από τα διασημότερα παραμύθια, το οποίο λατρεύουν τα παιδιά. Πώς νιώθετε που θα δουν στο πρόσωπό σας και στο ταλέντο σας, τον ήρωα της ιστορίας;
Για μένα, το παιδικό κοινό είναι ένα πολύ μεγάλο στοίχημα. Και γιατί είναι κοινό που δεν υπακούει σε συμβάσεις τυπικότητας αλλά και για κάτι ακόμα. Ότι τους είμαι τελείως άγνωστος και πρέπει να τους κερδίσω απ’ την αρχή. Οι μεγάλοι έχουν διαμορφώσει για μένα μία εικόνα. Άρα είναι κυρίως θετικά προσκείμενοι. Τα παιδιά όμως πρέπει να κατακτηθούν, να γοητευθούν, να συνεργαστούν, να θαυμάσουν, να μαγευτούν από την αρχή. Είναι σαν να κάνω σύσταση σε κάποιον από μία μακρινή χώρα. Νιώθω πάντα μια κρυφή συγκίνηση, που για κάποια παιδιά, αυτό που θα δουν στον «Πέτρο και τον λύκο», ίσως να γίνω κομμάτι των παιδικών αναμνήσεων. Των πιο σημαντικών αναμνήσεων της ζωής δηλαδή.
Στην σκηνή μαζί σας θα έχετε και μουσικούς με τα όργανά τους, οι οποίοι ουσιαστικά είναι συμπρωταγωνιστές σας.
Η μοναδικότητα της παράστασης, αλλά και του έργου του Προκόφιεφ, είναι ότι τα μουσικά όργανα γίνονται ηθοποιοί. Αυτή είναι και μεγάλη καλλιτεχνική προσφορά του συνθέτη. Απελευθερώνει τη φαντασία του ακροατή και τον κάνει κι αυτόν μαέστρο μιας δικιάς του μυστικής ορχήστρας. Είναι πολύ δύσκολο για έναν ηθοποιό να αναμετρηθεί με ένα μουσικό όργανο. Και αυτό γιατί η μουσική είναι παντοδύναμη. Χτυπάει ακριβώς στην καρδιά, στο ασυνείδητο, στην απόλαυση. Όλα αυτά, εγώ πρέπει να τα καταφέρω με τον λόγο και την κίνηση. Κάθε παράσταση θα είναι για μένα μια πρεμιέρα.
Έχετε κάποιο πρόγραμμα για τους σταθμούς της περιοδείας;
Θα περιοδεύσουμε σχεδόν σε όλη την Ελλάδα. Όλα αυτά βέβαια, με την επιφύλαξη της εξέλιξης της πανδημίας. Το παιδικό κοινό, ειδικά στην επαρχία, είναι το αγαπημένο μου. Ίσως αυτό οφείλεται, όμως, και στους γονείς, που φέρνουν τα παιδιά στο θέατρο στην επαρχία, που είναι κι αυτοί τόσο διψασμένοι για ένα θέαμα που να συνδυάζει την ποιότητα και τη διασκέδαση.
Πρωταγωνιστείτε στη σειρά «Τα καλύτερά μας χρόνια» στην ΕΡΤ. Τι πιστεύετε ότι είναι αυτό που έχει κάνει αυτή τη σειρά να αγαπηθεί πολύ από τους τηλεθεατές;
«Τα καλύτερά μας χρόνια» είναι για μένα η ιδεώδης τηλεόραση της εποχής μας. Υψηλές καλλιτεχνικές προδιαγραφές και άμεση επαφή με το κοινό. Είμαι περήφανος τόσο για τη συμμετοχή μου, αλλά και γιατί η ΕΡΤ μετά από μεγάλες περιπέτειες, ξανά βρίσκει τον δρόμο της. Μην ξεχνάμε ότι η νοσταλγία στα χέρια καταξιωμένων καλλιτεχνών μπορεί να δημιουργήσει σειρές που να τις βλέπουνε πολλές γενιές, που δεν έχουν καν ζήσει την εποχή. Ναι στη νοσταλγική διάθεση στην τηλεόραση, αλλά όχι στη μίζερη προσκόλληση σε παρελθοντικά τηλεοπτικά κλισέ.
Επαγγελματικά έχετε κάποια άλλα σχέδια;
Επιστρέφω στα κινηματογραφικά μου σχέδια μετά από μια δεκαετία σιωπής. Άμεσα θα σκηνοθετήσω τη νέα μου ταινία. Ο κινηματογράφος είναι ο φυσικός μου χώρος. Έφυγα μακριά του για μια δεκαετία, όπως ο Οδυσσέας έφυγε για να γυρίσει πιο σοφός στην Ιθάκη του.
Πώς σας αρέσει να περνάτε τον ελεύθερο σας χρόνο;
Ένα από τα προβλήματα που έχω στην καθημερινότητά μου αλλά και στις διακοπές μου, είναι ότι ο προσωπικός και επαγγελματικός μου χρόνος αναμειγνύονται. Λες και δεν μπορώ να ξεδιαλύνω πότε δουλεύω και πότε ξεκουράζομαι. Πότε περνάω από το προσωπικό στο δημόσιο. Τον ελεύθερό μου χρόνο λοιπόν, δεν μπορώ να τον οριοθετώ με ακρίβεια. Η ζωή μου, το επάγγελμά μου και η τέχνη μου, είναι ένα. Τώρα με τα θερινά σινεμά, έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να πηγαίνω μόνος μου να βλέπω παλιές ταινίες. Αυτό ναι, μάλιστα! Θεωρώ ότι είναι μια κατάκτηση για μένα και για τον ελεύθερό μου χρόνο.
Τι είναι η μουσική και το τραγούδι για εσάς;
Η μουσική και το τραγούδι για εμένα είναι μια ωραία παρένθεση. Ακούγεται απίστευτο, αλλά τραγούδια μου έχουνε μπει σε λίστες μεγάλων ραδιοφωνικών σταθμών και μάλιστα χωρίς να το επιδιώξω. Θα αναφέρω χαρακτηριστικά μια πρόσφατη κυκλοφορία ενός παλιού τραγουδιού. Το «Θυμήσου τον Σεπτέμβρη». Το τραγούδησα, διασκευάζοντάς το σε ηλεκτρονική μποσανόβα, αποκαλύπτοντας μια άλλη διάστασή του που είναι η χαρούμενη λύπη. Όλα αυτά ίσως να είναι για μένα μια ξεκούραση από τον όλο και πιο δύσκολο κόσμο των ηθοποιών.
Είχατε πει πως θέλετε να οργανώσετε μια βραδιά «Γλυκιά είναι η νύχτα», για να αποχαιρετήσουμε όλοι μαζί την καραντίνα. Θα το κάνετε;
Ασφαλώς και θα το κάνω. Αλλά ακόμα η καραντίνα κρατάει. Ευελπιστώ να συμβεί την επόμενη άνοιξη. Θέλω να πιστεύω ότι τότε θα κλείσουμε πίσω την πόρτα αυτή της απροσδόκητης περιπέτειας. Και τότε πραγματικά θα είναι γλυκιά η νύχτα.
Αν σας ζήταγα να μου τραγουδήσετε, ποιο κομμάτι σας έρχεται πρώτο στο μυαλό;
Ένα παλιό τραγούδι του Βαγγέλη Γερμανού. Τον «γιο του ανέμου». Το οποίο και το ‘χω διασκευάσει και αυτό σε ηλεκτρονική μποσανόβα και κάθε φορά που το ακούω από το ραδιόφωνο, συνειδητοποιώ πόσο ο Γερμανός έχει επηρεάσει τη γενιά μου.
Πείτε μου ένα περιστατικό μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια της επιτυχημένης πορείας σας, που ρίζωσε μέσα σας και θα το θυμάστε πάντα.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου όταν ένας νεαρός με πλησίασε και μου έδειξε στον ώμο ένα τατουάζ, που ήταν το πρόσωπό μου από μια παλιά μου ταινία. Τα «φτηνά τσιγάρα».
Τι αγαπάτε πιο πολύ στη ζωή σας;
Αγαπάω την γαλήνη που νιώθεις όταν έχεις κάνει το χρέος σου.
Τι φοβάστε;
Το τυχαίο.
Έρωτας… τι ρόλο έχει στη ζωή σας;
Όπως στις ζωές όλων μας, ο έρωτας και για μένα ήταν και δημιουργικός και καταστροφικός. Έχω αφήσει τον απολογισμό για λίγο αργότερα.
Αν γράφατε το σενάριο της ζωής σας από την αρχή, τι θα αλλάζατε;
Το μοντάζ.