Στο περιοδικό Down Town Κύπρου και τον Αλέξανδρο Πρίφτη έδωσε συνέντευξη η Πετρούλα, που μίλησε μεταξύ άλλων για το πέρασμά της από την τηλεόραση.
Η τηλεόραση δεν σου έλειψε;
Όχι, δεν μου έλειψε καθόλου. Οτιδήποτε μου λείπει, πηγαίνω και το βρίσκω. Το έκανα και τέλος. Δεν θα έκανα τηλεόραση πια. Δεν ενδιαφέρομαι. Θα με αποπροσανατολίσει. Από τη στιγμή που έχω βάλει τόσο ενσυνείδητα έναν στόχο, θέλει να μείνω αφοσιωμένη σ’ αυτόν. Έχω αυτή την προτίμηση τώρα. Βιώνω μία αλλαγή στη ζωή μου. Μία υπέροχη αλλαγή.
Ο κόσμος τι σου λέει πια στο δρόμο;
Ό,τι μου έλεγε πάντα. Τους λείπω, μου μιλάνε όμορφα, αλλά τους αρέσει η αλλαγή αυτή που ζω. Την αγκάλιασαν. Ξέρω ότι με αγάπησαν και τους ευχαριστώ. Έχω χαρίσει πολλά χαμόγελα και πολύ γέλιο. Μπορεί κάποια στιγμή να κάνω τηλεοπτικά κάτι κοινωνικό, κάτι εναλλακτικό. Σίγουρα, όμως, κάτι πολύ μακριά από αυτά που έκανα. Η παλιά Πετρούλα δεν υπάρχει πια. Ήταν ένας ρόλος.
Που εξυπηρετούσε ποιον;
Την τσέπη μου. Δηλαδή ό,τι έκανα το είδα σαν ευκαιρία για να βγάλω κάποια χρήματα παραπάνω. Η τηλεόραση τότε είχε λεφτά. Το έκανα καθαρά και μόνο βιοποριστικά. Γέλασα πολύ, πρόσφερα χαρά και ξεγνοιασιά στον κόσμο, αλλά το έκανα εμπορικά σκεπτόμενη. Τελείωσε αυτό. Ήρθε ένα σημείο που είπα «μέχρι εδώ. Τέλος». Γιατί δεν ήθελα να κάνω μόνο αυτό.
Πόσο εύκολη ήταν αυτή η απόφαση, σε μία εποχή που οι μισθοί ολοένα φθίνουν, εσύ να φύγεις από μία σίγουρη δουλειά;
Κοίτα, έβγαλα λεφτά αλλά δεν τα χάλασα. Έκανα την καβάτζα μου. Πάντα έβαζα λεφτά στην άκρη. Δεν τα έφαγα. Σκέψου, επίσης, ότι δεν έχω πολλά έξοδα – ούτε ρούχα, ούτε ταξίδια, ούτε πολυτέλειες. Αυτό μου δίνει σήμερα την ευκαιρία να κάνω αυτό που κάνω. Να φανταστείς, έχω να πάω για ψώνια πάνω από τρία χρόνια και δεν μου λείπει κάτι. Δεν το κάνω από τσιγκουνιά. Αλίμονο. Αν μου λείψει κάτι, θα πάω να το πάρω. Αλλά οι ανάγκες μου είναι εσωτερικές πια. Όχι υλικές.
Κάποτε ήταν αλλιώς όλα;
Κάποτε, ναι. Με ενδιέφερε πολύ περισσότερο πόσα θα χαλάσω για την εξωτερική μου εμφάνιση: κρέμες, ρούχα, shopping, αξεσουάρ κλπ. Υπήρξα ματαιόδοξη. Αλλά είδα ότι όλο αυτό ήταν ουτοπικό.
Πήγες κόντρα στον εαυτό σου για να παίξεις αυτό τον ρόλο;
Όχι, όχι. Πώς ο Johnny Deep υποδύθηκε τον Jack Sparow στους Πειρατές, έτσι υποδύθηκα κι εγώ την Πετρούλα. Πήγε κόντρα στα πιστεύω του; Όχι! Έκανα κόσμο να γελάσει λίγο…
Είσαι αφελής;
Όχι. Απλά πουλούσε το ότι φαινόμουν αφελής. Είχε την πλάκα του. Γιατί να βγω να πουλήσω εξυπνάδα σε μία περίοδο που δεν θα εξυπηρετούσε την τσέπη μου; Ό,τι έκανα το έκανα με χαρά! Δεν έβλαψα κανέναν, δεν κορόιδεψα κανέναν! Σατίριζα την πολιτική κατάσταση της χώρας και ως εκεί.
Τελικά ποια είσαι; Ποιες λέξεις θα χαρακτήριζαν την Πετρούλα;
Έλα ντε! Δεν μπορώ να προσδιορίσω το απεριόριστο του εαυτού μου. Κάθε μέρα είμαι και διαφορετική. Κάθε μέρα που περνάει αλλάζω. Δεν θέλω να με βάλω μέσα σε μία λέξη. Σίγουρα δεν είμαι όμως προβλέψιμη.
