Συνέντευξη στο περιοδικό «Λοιπόν» και τον Παναγιώτη Βαζαίο έδωσε ο Ποσειδώνας Γιαννόπουλος, ο οποίος μίλησε για το τραγούδι και τους καλλιτέχνες σήμερα.
Έχεις πει την άποψη σου για ουκ ολίγους καλλιτέχνες στο μουσικό πεντάγραμμο (Josephine, Ειρήνη Παπαδοπούλου, Γιώργος Μαζωνάκης, Ελεωνόρα Ζουγανέλη κ.τ.λ). Αρκετοί από αυτούς, όμως «εισβάλλουν» συχνά στις τάσεις του Youtube και τα κομμάτια τους γίνονται, εκ των πραγμάτων, μεγάλα σουξέ. Τελικά, τι ξεχωρίζει ο κόσμος σε αυτούς, σύμφωνα με την άποψή σου, και γίνονται επιτυχημένοι και εμπορικοί καλλιτέχνες;
Για όσους έχουμε ζήσει τις σπουδαίες εποχές της δισκογραφίας όπου σουξέ σήμαινε τραγούδι που έκανε τον κόσμο να αγοράσει ένα ολόκληρο cd, επιτυχία σήμαινε χιλιάδες πωλήσεις δίσκων και κέντρα που γέμιζαν 4-5 μέρες την εβδομάδα, όλα αυτά με τις «τάσεις του Youtube», τα views κλπ όχι μόνο δεν είναι «εκ των πραγμάτων σουξέ» αλλά είναι τις περισσότερες φορές ένα θλιβερό virtual reality.
Είναι τόσο αμφισβητήσιμα όλα αυτά τα «δωρεάν» μπροστά στα χιλιάδες cd και τις πολυήμερες live εμφανίσεις καλλιτεχνών, που όχι μόνο δεν μου δημιουργούν θαυμασμό, αντιθέτως μου δημιουργούν λύπηση για όλους όσους μασάνε το παραμύθι και ειδικά για τους καλλιτέχνες που νομίζουν ότι κάτι πέτυχαν και μετά από ένα πρόσκαιρο χιτάκι εξαφανίζονται. Το ελληνικό τραγούδι έχει ευτελιστεί με την εξαφάνιση της δισκογραφίας και γι’ αυτό δεν φτιάχνονται πια μεγάλες καριέρες και παραμένουν στην πρώτη γραμμή ονόματα που πρόλαβαν την εποχή της αληθινής επιτυχίας, όπως η Θεοδωρίδου, ο Πλούταρχος, η Βίσση, ο Ρέμος, η Βανδή.
Άντε και κάποιοι μεταγενέστεροι όπως ο Οικονομόπουλος, ο Βέρτης, ο Αργυρός, αλλά και αυτοί είχαν προλάβει να τεσταριστούν και να αποκτήσουν κοινό την εποχή που ο θαυμαστής αγόραζε cd άρα ήταν όντως θαυμαστής κι όχι κάποιος που άκουσε ένα τραγούδι ίσως από περιέργεια ή και για πλάκα στο youtube. Επομένως, εμένα ειδικά πολύ δύσκολα μπορεί κάποιος να με κάνει να τον θαυμάσω κι αν είναι μέτριος ή κακός καλλιτέχνης θεωρώ και υποχρέωσή μου να το πω στον κόσμο, ως άνθρωπος που έχει πάνω από τρεις δεκαετίες στον χώρο.