«Στα 19 μου χώρισα από τον πρώτο μου μεγάλο έρωτα. Ήμουν πολύ καψούρης. Κάποια στιγμή ήμουν με έναν κολλητό μου και του λέω: “Θέλω αυτή να με βλέπει παντού”. Σκεφτόμαστε πώς θα το πετύχουμε αυτό και αποφασίζουμε να πάμε σε όλα τα πρακτορεία σαν κομπάρσοι. Μετά χτυπήσαμε την πόρτα σε πρακτορεία μοντέλων. Στο πρώτο που πήγα ήταν και αυτό που με κράτησε και συνέχισα τη συνεργασία μου για χρόνια, το Ace Models. Με είδε εντέλει η πρώην μου, αλλά το νόημα πλέον δεν ήταν αυτό. Άλλαξαν τα θέλω μου στο τι μπορώ να πετύχω μέσα από αυτό, τι θέλω να κερδίσω. Ο έρωτας ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσω αυτό το ταξίδι», εξομολογείται ο Γιάννης Χατζηγεωργίου στο People και την Μαρία Παπαϊωάννου.
Η πορεία του στο χώρο της τηλεόρασης τον αντάμειψε, ενώ το πρώτο μεγάλο βήμα έγινε όταν πέρασε από casting για το σίριαλ Iki Yaka Bir Ismail (σ.σ: Δύο όχθες, ένας Ισμαήλ), που προβαλλόταν στο τουρκικό κανάλι ATV. «Το casting ήταν πολύ δύσκολο, αλλά τελικά τους έπεισα να πάρουν εμένα. Ήμουν το outsider. Η Harika Uygur, που είναι casting director, έχει ένα φοβερό τρόπο να ψυχολογεί τους ανθρώπους κάνοντας κάτι που, κατ’ εμέ, είναι απάνθρωπο και παράλληλα υπέροχο: Όταν μπαίνει κάποιος στο χώρο για το casting, τον απορρίπτει με την πρώτη ματιά. Έτσι έκανε και μ’ εμένα. Την είδα να με σβήνει κανονικά από το χαρτί, γνέφοντας στους άλλους ότι δεν τους κάνω. Μου λέει με βαριεστημένο ύφος “Πες μας το βιογραφικό σου στα αγγλικά”. Μόλις τελείωσα λέει “Είσαι βαρετός.Παίξε’’. Της άρεσε έτσι όπως έπαιξα και συνέχισε: “Ναι, θέλω όμως κάτι στα αγγλικά. Κάνε με να κλάψω”. Εκείνη τη στιγμή δεν είχα έτοιμο τίποτα, αλλά θυμόμουν ένα μονόλογο που είχα γράψει για ένα βιβλίο μου, το μετέφρασα μέσα μου και τον έπαιξα. Έμειναν με το στόμα ανοιχτό, με χειροκρότησαν, ενώ απαγορεύεται στο casting. Με παίρνουν τελικά, φεύγω για Τουρκία και μένω εκεί έξι μήνες».
Μετά το τέλος του σίριαλ, ο Γιάννης βρέθηκε μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, παρακολουθώντας σεμινάρια. Η αναζήτηση εργασίας, όμως, στο χώρο της υποκριτικής δεν ήταν εύκολη, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να κάνει διάφορες δουλειές. «Ύστερα από όλα αυτά, γυρίζω πίσω και δουλεύω για έξι μήνες σε ένα εργοστάσιο, ενώ αμέσως μετά σε μια γνωστή αλυσίδα fast food. Έχω αλλάξει γύρω στα 24 επαγγέλματα. Έχω μάθει να επιβιώνω παντού, σαν την κατσαρίδα! Έχω δουλέψει σε τόρνους, έχω μοιράσει φυλλάδια, έχω γίνει μπάρμαν αλλά και αποθηκάριος. Μπορώ να σου πω ότι η ηθοποιία είναι το πιο δύσκολο επάγγελμα. Συναισθηματικά, σωματικά και οικονομικά πλέον. Όταν κάποιος μου λέει ότι θέλει να γίνει ηθοποιός, γελάω, τον αγκαλιάζω και του λέω “Aν είσαι σίγουρος, κάν’ το, αλλά την ευχή μου δεν θα την έχεις, γιατί είναι πολύ δύσκολο’’. Αν το γουστάρει και το θέλει, ας το κάνει. Σίγουρα δεν θα κολλήσει σ’ αυτή τη συνέντευξη. Αν θέλεις να γίνεις επαγγελματίας ηθοποιός, να δουλεύεις γι’ αυτό και να ζεις απ’ αυτό, θα πρέπει να φτύσεις αίμα, να ζεις στην αβεβαιότητα και, κατά πάσα πιθανότητα, να επιβαρύνεις την υγεία σου και την προσωπική σου ζωή. Είναι κρίμα να παροτρύνεις κόσμο να ζήσει αυτή την τρέλα».
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο People που κυκλοφορεί μαζί με το Έθνος της Κυριακής