Πίτσα Παπαδοπούλου: Έχασα το «παιδί μου» στη Μάνδρα

Η Πίτσα Παπαδοπούλου βιώνει βαρύ πένθος. Η αγαπημένη λαϊκή τραγουδίστρια, σε μια εξομολόγηση ψυχής στο «Secret» και στην Σάσα Σταμάτη, λίγες μέρες μετά το τραγικό συμβάν της φονικής πλημμύρας στη Μάνδρα, αποκαλύπτει ότι μέσα στα λασπόνερα κρύβεται και ένα προσωπικό της δράμα. Ο 36χρονος οδηγός φορτηγού Γιώργος Μακαρούνας, ο οποίος ήταν από τους πρώτους που συμπεριλήφθηκαν στον μακρύ κατάλογο των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους, ήταν ο γιος της αδελφικής της φίλης Χαρούλας, τον οποίο, όπως αποκαλύπτει στο «S» η ίδια, είχε σαν παιδί της.

Επειδή μένω στη Μάνδρα, έμαθα ότι ανάμεσα στα θύματα της πλημμύρας ήταν και ο γιος της αδελφικής σου φίλης.
Ναι. Της αδελφικής μου φίλης, της Χαρούλας, ο γιος. Για αυτό και με βλέπεις πολύ μελαγχολική. Είναι σαν αδελφή μου. Αυτό το παιδί το ξέρω από 3 χρόνων. Το παιδί αυτό είναι οικογένειά μου. Σαν παιδί μου. Το παιδί σου δεν είναι μόνο αυτό που βγάζεις από την κοιλιά σου. Είναι αυτό που μεγαλώνεις, που σκέφτεσαι και αυτό που νιώθεις.

Πώς το έμαθες;
Από την πρώτη στιγμή. Με τη Χαρούλα μιλάμε 20 φορές την ημέρα. Με πήρε και μου είπε: «Πίτσα μου, το παιδί, κόπηκε το τηλέφωνο». Μετά έπαιρνα και εγώ τηλέφωνο τον Γιώργο, αλλά δεν απαντούσε. Πήρα 20 τηλέφωνα. Δεν απαντούσε. Μεγάλη συμφορά. Ηταν εξαιρετικό παιδί. Δεν μπορώ καθόλου. Αυτή η οικογένεια είναι οικογένειά μου. Δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω. Εχω μεγάλο πένθος. Ηταν ένα εργατικό παιδί. Στη δουλειά του πήγαινε, αλλά δυστυχώς αυτός ο δρόμος δεν πρέπει να είναι για νταλίκες 18 μέτρα. Πήγα στη Μάνδρα και τα είδα όλα. Δεν μπορούν να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα. Μιλάω και τρέμω. Είναι άδικο να πνιγεί τόσος κόσμος. Ας κάνουνε κάτι. Ας βοηθήσουν τις οικογένειες.

Πώς γνωριστήκατε με τον Γιώργο Μακαρούνα;
Ο Γιώργος όταν ήταν μικρός είχε έρθει μαζί με την οικογένειά του και ήθελε να του τραγουδήσω το «Θυσιάστηκα». Από εκείνη την ημέρα ήμασταν φίλοι. Εχω βαφτίσει και τον αδελφό του, τον Σωτήρη, και έχει και έναν άλλον αδελφό, τον Ραφαήλ. Δεν μπορώ να σου περιγράψω για τι οικογένεια μιλάμε. Ο μπαμπάς τους, ο Νίκος, «έφυγε» πριν από τρία χρόνια. Οταν ήθελα να νιώσω λίγο οικογένεια, πήγαινα σπίτι τους. Από αυτούς τους ανθρώπους γνώρισα τη Μάνδρα. Μου έλεγαν να πάω να μείνω εκεί.

Θέλω να μου δώσεις και μια ευχή.
Επειδή αυτόν τον χρόνο θα τον θυμάμαι μέχρι να κλείσουν τα μάτια μου από καταστροφές, προσωπικές και οικογενειακές, εύχομαι να μην ξαναγυρίσει. Ας έρθει ένας καλύτερος χρόνος για όλο τον κόσμο.