Παύλος Ευαγγελόπουλος: «Στις βιντεοταινίες ένιωθα πως έκανα κινηματογράφο»

Ο Παύλος Ευαγγελόπουλος παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ! και τον δημοσιογράφο Γιώργο Πράσινο με αφορμή τη συμμετοχή στον τρίτο κύκλο της καθημερινής σειράς της ΕΡΤ, «Χαιρέτα μου τον Πλάτανο». Μέσα σε όλα, ο δημοφιλής πρωταγωνιστής αναφέρθηκε στην εποχή της βιντεοκασέτας, τους «ανταγωνιστές» και τον τίτλο του ζεν πρεμιέ!

Παύλος, ξεκίνησες τη δεκαετία του ’80 και έγινες πολύ γνωστός μέσα από βιντεοταινίες. Αργότερα κατηγορήθηκαν αλλά πλέον θεωρούνται κλασικές και cult. Πως το αντιλαμβανόσασταν τότε όλο αυτό;

Ήταν η δουλειά μας τότε, δεν υπήρχε ιδιωτική τηλεόραση ή κινηματογράφος. Ήταν αυτό που έπρεπε να κάνει ένας ηθοποιός. Οι συνθήκες και οι δυνατότητες ήταν τέτοιες, δεν ξέραμε κάτι άλλο. Προσωπικά, ένιωθα πως έκανα κινηματογράφο, άσχετα με το αν προβάλλονταν σε βίντεο. Κατηγορήθηκαν, αλλά εντάξει… Από την άλλη, δεν θέλω να πω πως έκανα κάποιες εξαιρετικές ταινίες ή ότι διεκδικούν δάφνες ποιότητας. Κάποιες ήταν καλές για τα δεδομένα, κάποιες όχι, όπως συμβαίνει παντού. Στις περισσότερες ταινίες που έκανα ήμουν πρωταγωνιστής και είχα τη χαρά να παίζω συχνά με την Πέγκυ Σταθακοπούλου, τη Βάνα Μπάρμπα.

Οι «ανταγωνιστές» σου τότε ήταν ο Σταμάτης Γαρδέλης και ο Παύνος Μιχαλόπουλος.

Δεν ξέρω τι υπήρχε στο μυαλό του κόσμου, αλλά δεν είχαμε κανέναν ανταγωνισμό μεταξύ μας. Οι τρεις μας παίξαμε στους Επικίνδυνους, ενώ αργότερα με τον Σταμάτη παίξαμε στο «Όταν οι ρόδες χορεύουν». Με τον Πάνο παίξαμε στα «Λιονταράκια» στην ΕΡΤ, όταν υπήρχαν δύο κανάλια και το έβλεπε όλος ο κόσμος το σίριαλ. Ήταν τεράστια επιτυχία.

Σε περιόρισε ο τίτλος του ζεν πρεμιέ που σου έδωσαν;

Δεν έμενα σε τίτλους και ταμπέλες, αλλά δυστυχώς ο χώρος μένει σε αυτό. Αν κάνεις ένα πράγμα κι αυτό είναι καλό, μετά σε φωνάζουν συνεχώς για το ίδιο. Προσπάθησα αργότερα και στο θέατρο να το σπάσω αυτό και γενικά σε ότι έκανα δεν στηρίχτηκα στο «ζεν πρεμιέ». Ήταν ένα κομμάτι της όλης δουλειάς. Είσαι νέος, οπότε σαφώς είσαι ζεν λόγω της ηλικίας. Αλλά δεν ασιθανόμουν ποτέ ότι ήμουν ιδιαίτερα όμορφος ώστε να το χρησιμοποιήσω. Όταν το εισέπραττα από ον κόσμο, μου άρεσε. Το απολάμβανα.