Πάνος Σταθακόπουλος: «Πέθανε η μητέρα της στα χέρια της μια ώρα πριν ξεκινήσει η παράσταση»
"Έχω υπάρξει σε παραστάσεις,που συνάδελφοι έχασαν τους γονείς τους και την ίδια μέρα έπαιζαν"
Ο Πάνος Σταθακόπουλος έδωσε συνέντευξη στο Λοιπόν και στην Νάνσυ Νικολαϊδου και μίλησε για τις δυσκολίες που περνά ένας ηθοποιός, όταν πρέπει να διαχειριστεί την απώλεια ενός αγαπημένου του προσώπου.
Έχουμε ακούσει πολλές φορές ηθοποιούς να παίζουν στο θέατρο, ενώ βιώνουν κάποια απώλεια. Μήπως αυτός είναι και ένας λόγος που κάνει την πορεία του θεατρικού ηθοποιού δύσκολη; Ότι αντιπαρέρχεται δύσκολες προσωπικές στιγμές για να βρεθεί στο σανίδι; Ή μήπως συμβαίνει το αντίθετο; «Μπαίνοντας» σε έναν ρόλο, να μειώνεται ο πόνος;
Γενικά το επάγγελμα μας έχει πολλές δυσκολίες. Είναι μια δουλειά που δεν μπορείς να πεις δεν πάω σήμερα να παίξω γιατί είμαι άρρωστος! Μου έχει τύχει να παίζω στο θέατρο την Γκόλφω, με γαστρεντερίτιδα που με είχε εξαντλήσει και για να μπορέσω να παίξω, μου έκανε συνάδελφος ένεση στο καμαρίνι και έβγαινα στη σκηνή. Όμως, αυτό που το κάνει πιο δύσκολο, είναι όταν καλείσαι να ανέβεις στη σκηνή να παίξεις και να έχεις χάσει αγαπημένα σου πρόσωπα… Έχω υπάρξει σε παραστάσεις,που συνάδελφοι έχασαν τους γονείς τους και την ίδια μέρα έπαιζαν. Μάλιστα, ένα καλοκαίρι η κηδεία του πατέρα μιας συναδέλφου έγινε μετά από 4 μέρες και η συνάδελφος έπαιζε κωμωδία… Μια άλλη συνάδελφος, πέθανε η μητέρα της στα χέρια της στο νοσοκομείο, μια ώρα πριν ξεκινήσει η παράσταση. Πάλι παίζαμε σε κωμωδία…
Είπαμε στον κόσμο ότι έχουμε ένα τεχνικό πρόβλημα και θα καθυστερήσουμε λίγο. Ήρθε η συνάδελφος στο καμαρίνι κλαίγοντας, ντύθηκε και βγήκε στη σκηνή με κέφι, όπως έκανε κάθε μέρα… Εγώ έχασα από τροχαίο τον πρώτο μου ξάδελφο 27 χρονών και επειδή η κηδεία έγινε στο χωριό, δεν μπόρεσα να πάω και πήγα και έπαιξα κωμωδία. Τραγική ειρωνεία ήταν ότι είχα μια σκηνή που έκλαιγα πάνω από ένα φέρετρο. Δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματα μου, όταν ταυτόχρονα ο κόσμος με καταχειροκροτούσε με πολλά γέλια.