Στο περιοδικό Gala και την Κλεοπάτρα Πατλάκη έδωσε συνέντευξη ο Βασίλης Μπισμπίκης, ο οποίος μίλησε και για την περίοδο που δούλευε ως κρουπιέρης στο καζίνο Λουτρακίου.
«Εκεί είδα που μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο το ακραίο πάθος. Η ζωή στο καζίνο μού δίδαξε ότι όσο κι αν πίστευα πως εγώ είμαι αυτοκαταστροφικός, υπήρχαν χειρότερα παραδείγματα, και κυρίως συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχει τέλος στον πάτο αυτοκαταστροφής ενός ανθρώπου. Δεν έχει όριο το μέχρι πού μπορείς να φτάσεις. Ήταν καλό που συνειδητοποίησα αυτή την άβυσσο. Θυμάμαι ότι για να μπορέσω να αντέξω τις εικόνες ήττας που αντίκριζα καθημερινά όταν άνθρωποι έχαναν ότι είχαν και δεν είχαν άρχισα να λειτουργώ κυνικά. Σαν ρομπότ.
Αποστασιοποιείσαι αναγκαστικά απ’ όλο αυτό που συμβαίνει, κάνεις τη δουλειά σου, δεν σε διαπερνά ούτε σε εμβολίζει τίποτα, παίρνεις πολύ καλά χρήματα και τελείωσε η ιστορία. Βέβαια όλο αυτό δεν γίνεται να μη σου αφήσει αποτύπωμα. Για μένα που νιώθω ότι έχω μια ευαισθησία με τους άλλους, γιατί τους αγαπώ τους ανθρώπους και δεν μπορώ να βλέπω να καταστρέφονται, ήταν δύσκολο και κάποια στιγμή δεν άντεξα και τα παράτησα», είπε ο Βασίλης Μπισμπίκης.