Για το “Χάι Ροκ” και το “Λαβ Σόρρυ” μίλησε ο Τάσος Χαλκιάς, σε συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα Espresso και τον Βαγγέλη Καράλη.
Μεγάλος σταθμός στην καριέρα σας η 13χρονη πορεία σας στο Εθνικό Θέατρο. Γιατί αποφασίσατε να φύγετε;
Στο Εθνικό έκανα σπουδαία βήματα ως ηθοποιός και βρήκα τον καλλιτεχνικό μου εαυτό. Κάποια στιγμή ένιωσα ότι σταματούσε η πορεία μου, διότι έπαιζα τους ίδιους ρόλους. Με ενόχλησε, επίσης, ότι, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, έκανε ένα μεγάλο άνοιγμα σε ηθοποιούς εκτός Εθνικού. Κάποιοι περιμέναμε με καλλιτεχνική υπομονή να έρθει το πλήρωμα του χρόνου και να πάρουμε κάποιους μεγάλους ρόλους, όμως ήρθαν ηθοποιοί που ήταν διάσημοι από την τηλεόραση και τους έπαιρναν αυτοί. Αφού λοιπόν αυτή ήταν η νέα «μόδα», αποφάσισα να χαράξω, πλέον, τον δικό μου δρόμο και να γίνω γνωστός εκτός Εθνικού Θεάτρου.
Και μετά ήρθε η πρώτη σας τηλεοπτική επιτυχία, το «Χάι Ροκ».
Η πρώτη μου τηλεοπτική σειρά ήταν μαζί με τον Κώστα Καρρά στον ΑΝΤ1, το σίριαλ «Είμαι ο πρωθυπουργός». Μετά ήρθε το «Χάι Ροκ» και βίωσα όλη αυτή την τρέλα της τηλεόρασης και της τηλεθέασης. Θυμάμαι την αγωνία του Πέτρου Φιλιππίδη με τα νούμερα. Ερχόταν και μου έλεγε «τους σκίσαμε τους απέναντι». Όταν κάναμε το «Χάι Ροκ» με τον Πέτρο, κανείς δεν ήξερε την επιτυχία που θα είχε.
Το ξεκινήσαμε με μηδαμινά λεφτά, στην πορεία έγινε σειρά με μεγάλη τηλεθέαση και αρχίσαμε να παίρνουμε κάποια καλά λεφτά. Η επόμενη δουλειά μου, το «Λαβ Σόρρυ», χαρακτηρίστηκε λαϊκιά, αλλά δεν με ενόχλησε καθόλου. Έχω κάνει πολύ ποιότητα στη ζωή μου και δεν έχω πληρωθεί. Προσωπικά, τη μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα την πήρα μέσα από αυτή τη σειρά. Όταν ήρθε η επιτυχία του «Λαβ Σόρρυ», ήμουν 40 χρονών. Δεν ήμουν παιδάκι και είχα παίξει πολύ θέατρο. Δεν πήραν ποτέ τα μυαλά μου αέρα. Ακόμη στον δρόμο με φωνάζουν «Σάκης, ο υδραυλικός», έχει την πλάκα του.