«Ο πατέρας μου και η μητριά μου με έδιωξαν από το σπίτι! Ήμουν μεταξύ ζωής και θανάτου…»

Ο ηθοποιός Δημήτρης Γιώτης, ο οποίος πρωταγωνίστησε φέτος στην παράσταση «Το ημερολόγιο ενός τρελού», αποκαλύπτει στην «Espresso» και την Τεριάννα Παππά το άγνωστο οικογενειακό δράμα που βίωσε στα παιδικά του χρόνια. «Ο χωρισμός των δικών μου δεν με επηρέασε, αφού ήμουν μόλις δύο ετών. Οι καταστάσεις, τα λόγια, οι συμπεριφορές, ο ξυλοδαρμός από τη μητριά μου ήταν αυτά που άνοιξαν πληγές» εξομολογείται ο ηθοποιός.

Σε μια κατάθεση ψυχής ο Δημήτρης αποκαλύπτει τα μαρτύρια που πέρασε στα χέρια της μητριάς του στην τρυφερή ηλικία μεταξύ οκτώ και 10 χρονών. «Δεν θυμάμαι να έπαιξα με τον πατέρα μου, ποτέ δεν πήρε το μέρος μου, ένιωθα παρείσακτος, ξένος και περιττός.

Στον τελευταίο ξυλοδαρμό από τη μητριά μου, μου πέταξε το βιβλίο Γεωγραφίας στο κεφάλι και μου άνοιξε το αυτί, αίματα έτρεχαν κι έφυγα σκαστός και πήγα στη γιαγιά μου, η οποία ειδοποίησε τη μάνα μου και ήρθε και με πήρε. Εν συνεχεία με πήγε στην Αστυνομία και σε ιατροδικαστή…» περιγράφει και συγκλονίζει. Ωστόσο, το μαρτύριο για τον μικρό Δημήτρη δεν σταμάτησε εκεί: «Τρεις μέρες κοιμόμασταν εδώ κι εκεί, γιατί ο πατέρας μου είχε κάνει μήνυση για αρπαγή ανηλίκου. Οταν έχασε το δικαστήριο, με μάρτυρα υπερασπίσεως τον δάσκαλό μου, ο οποίος κατέθεσε όσα ζούσα κάθε μέρα και του τα έλεγα μετά τα μαθήματα, νύχτα με έδιωξαν ο πατέρας και η μητριά μου, βάζοντας τα ρούχα μου σε μαύρες σακούλες σκουπιδιών…»

Η συνέχεια βρήκε τον Δημήτρη μακριά από το σπίτι του τρόμου, αλλά με πολλά τραύματα στην ψυχή. «Εχω φτάσει στα όρια ενός λεπτού τεντωμένου σκοινιού μεταξύ ζωής και θανάτου. Μια θολή ακαθόριστη γραμμή όπου το μυαλό παίζει περίεργα παιχνίδια, η ζωή σε σπρώχνει στα άκρα, όμως εγώ διάλεξα τον ήλιο και το φως» μας λέει και συνεχίζει: «Είχα θλίψη, παράπονο, στενοχώρια, θυμό… ένα ατέλειωτο γιατί. Εκανα σεμινάρια αυτοεξέλιξης, μελέτησα, μπήκα στη διαδικασία αναγνώρισης και συγχώρεσης, το έκανα για μένα, να κλείσω θέματα και να πάω παρακάτω… να κερδίσω το στοίχημα της ζωής μου και να γίνω αυτό που δεν είχα: μπαμπάς!» Πράγματι, ο ηθοποιός μετουσίωσε τον πόνο σε χαρά, αισιοδοξία, αγάπη, τα οποία εδώ και εννιά χρόνια τα δίνει απλόχερα στον γιο του Γιάννη, ο οποίος είναι η ζωή του, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει.