Ο Στράτος Τζώρτζογλου μπορεί τα τελευταία χρόνια να έχει μετακομίσει στην Αμερική μαζί με το γιο του, ωστόσο αυτή την περίοδο βρίσκεται στην Ελλάδα και μίλησε στην Τζώρτζια Συρίχα και στο περιοδικό YOU. Ο ηθοποιός αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στα δύσκολα παιδικά του χρόνια, αλλά και στις αξίες με τις οποίες τους μεγάλωσαν οι γονείς τους. Ο πατέρας του ήταν ναυτικός και ο Στράτος Τζώρτζογλου σχολιάζει σχετικά με παλιότερη δήλωση του…
Διάβασα σε μια συνέντευξη σου που έλεγες ότι σε ηλικία 8 χρονών ο πατέρας σου σε πήρε από το χέρι και σου έδειξε στην τρούμπα τους νταβατζήδες, τις πουτ@νες…
«Κοίτα για να μην παρεξηγηθεί αυτό, ο πατέρας μου ήταν ναυτικός και η εκπαίδευση ήταν «πανεπιστημίου ζωής», δεν μου έδειχνε μόνο την Τρούμπα και τις πουτ@νες, πήγαινε ας πούμε στα τρελοκομεία και έδινε τσιγάρο στους τρελούς, μου έλεγε να μην τους ξεχνάω ποτέ, έπαιρνε το φαγητό από εμάς – που δεν είχαμε και εμείς να φάμε – και το έδινε στους αλήτες και η μάνα μου τον στήριζε πάντα. Ο έρωτας τους ήταν μοναδικός, η συντροφικότητα και η αγάπη τους επίσης, παρόλο που ήταν αγράμματοι και οι δύο. Μας μετέδωσαν κάποιες ηθικές αξίες, να μην κοιτάμε μόνο το εγώ μας αλλά και τους άλλους. «Ακόμα και όταν δεν έχεις» μας έλεγε «έχει ο Θεός»…»
Στράτος Τζώρτζογλου:«Με τον πατέρα μου ήμουν ερωτευμένος»
Επειδή στην καριέρα σου θεωρώ ότι ήσουν τυχερό παιδί, δυσκολίες συνάντησες καθόλου ή ο δρόμος σου ήταν πάντα στρωμένος με ροδοπέταλα;
«Επειδή είχα ζήσει πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια, η επιτυχία μου ήρθε πολύ αργά, στα 21, εγώ ένιωθα ήδη γέρος τότε λόγω των δυσκολιών – η επιβίωση δεν μπορούσα να έρθει μέσα από ύπουλες μεθόδους γιατί είναι πρόσκαιρη, όλα αυτά σ’ τα μαθαίνει ο δρόμος… Ήμουν ευλογημένος γιατί μπήκα στην σχολή και με δίδασκε ο Κουν και λίγο πριν ξεψυχήσει μου μετέδιδε το πάθος για το θέατρο… Προσπάθησα λοιπόν, να μην τον προδώσω και να κρατηθώ τόσα χρόνια σε αυτή την ένταση πάθους με αυτή την ποιότητα. Πολλές φορές, από λάθος σκέψη, έφυγα από τον δρόμο, αλλά ξαναγύρισα… Σημασία δεν έχει να πέφτεις αλλά να ξανασηκώνεσαι, όλα τα πράγματα έχουν τα πάνω και τα κάτω τους, έτσι και η ζωή είναι μια οροσειρά που την ανεβοκατεβαίνεις!»