«Ο εθισμός που πέρασα στο τζόγο ήταν κάτι πολύ δύσκολο …ακόμα πληρώνω αυτή την καταστροφή»

Ο Πέτρος Λαγούτης εξομολογήθηκε στο περιοδικό Λοιπόν και στη Ρενέ Σαραντινού για το μεγάλο πάθος του με το τζόγο επί σειρά ετών, από το οποίο κατάφερε εδώ και ενάμιση χρόνο να απεξαρτηθεί.

Ποια ήταν τα πιο αιματηρά λάθη σου;

Ο εθισμός που πέρασα στο τζόγο ήταν κάτι πολύ δύσκολο, το οποίο θέλω να αφήσω πίσω μου και να το θυμάμαι ως μακρινό παρελθόν.

Τι σε κάνει να επικοινωνείς στη δημοσιότητα το θέμα του εθισμού σου στο τζόγο;

Το κάνω για πολλούς λόγους. Γίνεται ασυναίσθητα κι ασυνείδητα ως μια προσπάθεια να γαντζωθώ από κάτι το οποίο θέλω να φύγω, άρα είναι μια δέσμευση αυτή μ’ ένα τρόπο, που σε ωθεί ακόμα περισσότερο στο να βγεις από αυτό. Αν το επικοινωνήσεις νιώθεις αυτόματα ότι ο κόσμος περιμένει να νικήσεις.

Ο τζόγος ήταν το μεγαλύτερο σου πάθος;

Ναι, βέβαια με διαφορά, ένα πάθος που ξεκινάει ως κάτι που σου αρέσει, δεν ξεκινάει πάντα καταναγκαστικά και μετά γίνεται ψυχαναγκασμός. Ο ναρκομανής, ο τζογαδόρος, ο αλκοολικός από ένα σημείο και μετά ξέρει ότι δεν ευχαριστιέσαι αυτό που κάνεις, υποφέρεις, ούτε βλάκας είσαι, αλλά δεν μπορείς να βγεις από αυτά τα δίχτυα. Για να βγει πρέπει πρώτα να το αποδεχτεί και μετά να ζητήσει βοήθεια.

Καταστράφηκες οικονομικά;

Βέβαια, ναι ήταν οικονομική καταστροφή γιατί ήταν χρόνια, κι ακόμα πληρώνω αυτή την καταστροφή. Όμως δεν είναι αυτό το μεγαλύτερο πρόβλημα, έχεις κι άλλες καταστροφές  γιατί χάνεις τον εαυτό σου, κάνεις πράγματα που δεν είσαι εσύ, χάνεις ανθρώπους, φιλίες, χάνεις χρόνο και ενέργεια, αλλάζει ο τρόπος που επιλέγεις τα πράγματα, ακόμα και τις δουλειές σου.

Σε έκανε να συμβιβαστείς σε κάποια πράγματα προκειμένου να κερδίσεις χρήματα για να τα τζογάρεις;

Φυσικά και με έκανε, αφού είσαι δέσμιος αυτού του πράγματος, όχι απαραίτητα να τα τζογάρεις για να καλύψεις υποχρεώσεις επειδή τζόγαρες τα χρήματα που είχες. Σου τρώει τη ζωή αυτό το πράγμα. Είναι η μεγαλύτερη προσπάθεια που έχω κάνει στη ζωή μου, είναι τεράστια και δεν τελειώνει ποτέ. Οποιοσδήποτε αντιμετωπίζει πρόβλημα σοβαρού εθισμού, πρέπει να ζητήσει βοήθεια… χθες. Δεν πρέπει να ντραπεί. Δεν ντρέπεται όταν είναι μέσα στον εθισμό και θα ντραπεί όταν θέλει να βγει; Αυτό είναι μια παγίδα του μυαλού που πρέπει να ξεπεράσουν. Πολύς κόσμος που το αναφέρω με ρωτάει αν αισθάνομαι άσχημα.

Τι τους απαντάς;

Τώρα να αισθανθώ άσχημα; Δεν ντρεπόμουν όταν με έβλεπε ο κόσμος να παίζω και να γίνομαι έτσι όπως γινόμουν. Να ντραπώ τώρα που βγήκα από αυτό, που κάνω την προσπάθεια να είμαι έξω; Η μεγαλύτερη παγίδα που πρέπει να ξεπεράσεις είναι αυτό που έχεις στο μυαλό σου, ότι μπορείς να το ελέγξεις. Δεν μπορείς να το ελέγξεις, δυστυχώς σε ελέγχει. Έχασα πολλά χρόνια υποστηρίζοντας την άποψη ότι μπορώ να το ελέγξω.