Ο Δώρος Παναγίδης ξεκαθαρίζει για την Αθηνά Χρυσαντίδου – «Δεν υπάρχει στη ζωή μου, τέλος μ’ αυτό, οριστικά»
«Μακάρι να είναι καλά και να έχει πάντα επιτυχίες στη ζωή της».
Στο Down Town Κύπρου και τον Γιάννη Χατζηγεωργίου έδωσε συνέντευξη ο Δώρος Παναγίδης, ο οποίος αναφέρθηκε και στην πρώην σύντροφό του, την Αθηνά Χρυσαντίδου.
Από τότε που συμμετείχες στο «Power Of Love» πολύς λόγος γινόταν για τις σχέσεις σου – ιδιαίτερα γνωστή έγινε εκείνη με την Αθηνά. Η κόρη σου πώς αντιδρούσε σε όλα αυτά;
Η Αριάννα τώρα έκλεισε τα τέσσερα, άρα αντιλαμβάνεσαι ότι ήταν δύο ετών και κάτι όταν ήμουν στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Παρόλα αυτά ξέρω ότι η μαμά της φροντίζει για το τι είναι υγιές να βλέπει το παιδί και τι όχι – λόγω ηλικίας. Ξέρω σίγουρα ότι φρόντιζε να με βλέπει όταν έκανα εκπομπή στο «Open» -πρώην «Έψιλον»- για να καταλαβαίνει γιατί έμενα μακριά της. Είμαστε πολύ προσεκτικοί και για το τι βλέπει το παιδί, αλλά και για το πότε θα βάλουμε κάποιο τρίτο πρόσωπο στη ζωή του παιδιού.
Δηλαδή, από τότε που χώρισες με τη μητέρα της, δεν της γνώρισες ποτέ κάποια νέα σου σύντροφο;
Όχι! Γενικά, δεν είναι προτεραιότητά μου ο έρωτας, από τότε. Δεν έτυχε, δεν έψαξα, δεν ήρθε – ό,τι θες πες. Ούτε κρύο ούτε ζέστη, όμως.
Την τελευταία φορά που μιλήσαμε, πάντως, μόλις είχες χωρίσει από την Αθηνά και μου εξηγούσες τότε τους λόγους. Έπειτα, είχα διαβάσει για «επανασύνδεση» και αργότερα για «οριστικό χωρισμό» – «καταιγισμός» δημοσιευμάτων. Σήμερα, σε τι φάση είσαι στην προσωπική σου ζωή;
Γενικά, δεν υπάρχει Αθηνά στη ζωή μου, Γιάννη μου. Τέλος μ’ αυτό. Οριστικά! Μακάρι να είναι καλά και να έχει πάντα επιτυχίες στη ζωή της… Η προσωπική μου ζωή μπορώ να πω ότι είναι σε πολύ καλή «φάση». Νιώθω ότι δεν τα βάζω εύκολα κάτω, ότι είμαι σταθερός και επικεντρωμένος στους στόχους μου γιατί, παρόλο που μπορεί να πέσω και να απογοητευτώ, σηκώνομαι πάντα πιο δυνατός. Μια φράση που αγαπώ πολύ από την ταινία του «Rocky» είναι: «Δεν έχει σημασία πόσο δυνατά χτυπάς, αλλά πόσα χτυπήματα θα αντέξεις… Και να συνεχίσεις να προχωράς μπροστά!». Είναι σημαντικό να νιώθεις ότι πατάς γερά στα πόδια σου και ότι διασφαλίζεις την ηρεμία σου με τις πράξεις σου.