Για την περιπέτεια που πέρασε με τον καρκίνο μίλησε ο Δάκης σε συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό “Λοιπόν” και τη Ρενέ Σαραντινού.
Η δημοσιότητα σου έχει φερθεί καλά;
Ναι, αλλά έχω ένα παραπονάκι… Έκανα δύο φορές Ηρώδειο, κουβέντα πουθενά, κι όταν αρρώστησα για δύο χρόνια, δεν ήξερα πού κρυβόμουν και δεν ήξερα τι να πω… Γιατί συνέχεια αυτό τους ένοιαζε, ρωτούσαν τι έγινε με την ασθένειά μου, πώς έγινε και πώς νιώθω… Κανείς δεν πήρε να μου πει πώς ήταν το Ηρώδειο… Αυτό συμβαίνει τώρα, δεν γινόταν παλιά, κι αυτό με στεναχωρεί…
Πώς είσαι τώρα μετά την περιπέτεια της υγείας σου;
Τώρα είμαι καλά, δόξα τω Θεώ. Δε φοβήθηκα, δεν ανησύχησα… Γίνεται κάτι παράξενο… Εγώ που είμαι δειλός άνθρωπος, φοβητσιάρης, δεν είμαι κανένας νταής, κι όμως δεν φοβήθηκα καθόλου… Το αντιμετώπισα, ούτε το σκεφτόμουν, το έψαξα κι είπα πως ό,τι και να γίνει, τώρα τελείωσε, αυτό είναι, αρκεί να μη βασανιστώ και να μη βασανίσω και τους γύρω μου, από εκεί και πέρα ας γίνει ό,τι θέλει.
Υπήρξαν άνθρωποι γύρω σου που στάθηκαν στη δύσκολη αυτή στιγμή της ζωής σου;
Ναι υπήρξαν, όπως κι 1-2 που απομακρύνθηκαν, δεν έδωσαν σημασία, αλλά εκεί ανακάλυψα τους ανθρώπους που με αγαπούσαν πραγματικά και στάθηκαν δίπλα μου, σαν αδέλφια μου. Αυτό ήταν δύσκολο, γιατί κράτησε πολύ, κι όλη αυτή η ιστορία με τις χημειοθεραπείες ήταν βασανιστικό. Νομίζω όμως πως πιο δύσκολο και πιο μεγάλη αγωνία έχω σε μια πρεμιέρα, παρά όταν πήγα να χειρουργηθώ για το θέμα της υγείας μου. Είμαι συνειδητοποιημένο κι ισορροπημένο άτομο. Πολλοί δημοσιογράφοι μου έκανα πολύ… χοντρές ερωτήσεις…
Ποια ήταν η πιο σκληρή ερώτηση που δέχθηκες;
Με ρώτησε κάποιος: “Δεν ανησυχήσατε για καμία μετάσταση;”, αυτό το θυμάμαι… Διάφορα τέτοια…
Αισθάνεσαι πιο δυνατός τώρα;
Όπως πριν, σαν να μην έχει συμβεί κάτι.