Στο περιοδικό Down Town και τον Αντώνη Μποσκοϊτη έδωσε συνέντευξη ο Χρήστος Θηβαίος, ο οποίος απάντησε και για τις δηλώσεις που είχε κάνει σχετικά με τα… παξιμάδια και τις ελιές.
Ας πάμε στις διαβόητες δηλώσεις σας. Ομολογώ ότι είχα σκεφτεί να σας τηλεφωνήσω για να ρωτήσω αν είστε καλά ύστερα από τέτοιο κράξιμο, διαδικτυακό κυρίως.
Κάποια πράγματα λέγονται τόσο απλά σαν να είσαι σε ένα τραπέζι με τους φίλους σου. Αυτή η τάση κανιβαλισμού νομίζω πλήττει αυτούς που λένε τις ασχήμιες και όχι αυτούς που τις δέχονται. Εκείνοι μπορεί στο τέλος της μέρας ή αργότερα να νιώθουν τύψεις κι όχι εσύ. Στεναχωρήθηκαν πιο πολύ οι δικοί μου παρά εγώ ο ίδιος. Θα σας πω όμως το πιο σημαντικό πράγμα που μου άφησε όλο αυτό: Εκείνο το απόγευμα, ο γιος μου με είδε κάπως στεναχωρημένο. «Εντάξει μπαμπά, συμβαίνουν αυτά». Λίγο μετά είδε που είχα μασήσει, αφού ποτέ πριν δεν είχα δεχτεί τέτοιο λίβελο. Ξέρετε τι μου είπε; «Αν βαθιά μέσα σου πιστεύεις ότι αξίζει να τιμωρηθείς, θα τιμωρηθείς τόσο, όσο ακριβώς σου αξίζει». Πραγματικά, ευχαρίστησα τον θεό, το σύμπαν και ότι έφερε το παιδί μου σε τέτοια επίπεδα συνειδητότητας. Εμείς οι «κάποιοι» συχνά πέφτουμε σε μια παγίδα: νομίζουμε ότι έχουμε άποψη για όλα, ενώ δεν έχουμε.
Μόλις μου αναιρέσατε τη δήλωσή σας, μου φαίνεται.
Συχνά ψάχνουμε φράσεις του άλλου για να τον καθαιρέσουμε. Έγινα θέμα στα κανάλια, βορά των μεσημεριανάδικων για πρώτη φορά στη ζωή μου, αλλά κάπου ψιλογέλαγα κιόλας. Εύχομαι σε όλους όσοι μου επιτέθηκαν να έχουν την τύχη να ακούσουν από το παιδί τους μια τόσο βαθιά κουβέντα, όπως άκουσα εγώ.
Σκεφτήκατε, παρ’ όλα αυτά, ότι το σκεπτικό πίσω απ’ την επίθεση που σας έγινε, ήταν «αυτός λεφτά έβγαλε και λέει σε εμάς να την περνάμε με παξιμάδι κι ελιά»;
Κατάλαβα τι λέτε. Όχι, δεν έχω βγάλει πολλά λεφτά. Έχω περάσει και περνάω καλά στη ζωή μου και είμαι ευγνώμων που ο άλλος, πληρώνοντας με αίμα και κόπο το εισιτήριο για μια συναυλία μου, εξασφαλίζει μ’ αυτόν τον τρόπο το γάλα των παιδιών μου.