Ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης έδωσε συνέντευξη στο Page 2 της Νέας Σελίδας και τον Γιάννη Πουλόπουλο, όπου μίλησε, μεταξύ άλλων, για το πώς είναι ο ίδιος στις οικονομικές του διαπραγματεύσεις, για τη δήλωση που είχε κάνει ο Απόστολος Γκλέτσος, αλλά και γιατί άργησε να εμφανιστεί στην τηλεόραση.
Είσαι σκληρός στις οικονομικές σου διαπραγματεύσεις όπως ο Βρανάς;
Οχι. Νομίζω ότι θα έπρεπε να ήμουν πιο διεκδικητικός στις οικονομικές μου διαπραγματεύσεις. Τώρα τελευταία έχω μάθει να εκτιμώ λίγο καλύτερα τον εαυτό μου και να τον τοποθετώ εκεί που του αξίζει. Αλλά και πάλι δεν είμαι παράλογος στις απαιτήσεις μου. Υστερα από είκοσι χρόνια στον χώρο ξέρω πια πώς κινείται η αγορά. Αλλά αν δω μια καλλιτεχνική ευκαιρία, μπορεί να κάνω πίσω στις οικονομικές μου απαιτήσεις.
Και αυτό δεν αφορά μόνο στις επιλογές μου στην τηλεόραση, αλλά κυρίως στο θέατρο. Ηξερα όταν επέλεξα να παίξω στο Από Μηχανής Θέατρο ότι η αμοιβή μου θα ήταν πολύ μικρότερη απ’ ό,τι αν έπαιζα σε μια κεντρική σκηνή. Αλλά έχω τη χαρά και την τιμή να παίζω με τον Νικήτα Τσακίρογλου και τον Χρήστο Βαλαβανίδη στην «Προσωπική συμφωνία», που είναι ένα υπέροχο έργο του Ρόναλντ Χάργουντ, το οποίο παίζεται για δεύτερη χρονιά.
Ο Απόστολος Γκλέτσος έχει πει ότι κάποτε οι ηθοποιοί έπαιρναν 10.000 ευρώ το επεισόδιο. Ισχύει;
Είναι ελάχιστοι οι ηθοποιοί που πήραν αυτά τα ποσά. Ο Απόστολος, που είναι και πιο παλιός από εμένα κι έχει ζήσει τις χρυσές εποχές της ιδιωτικής τηλεόρασης, μπορεί να έπαιρνε 10.000 ευρώ. Εγώ δεν πήρα ποτέ ένα τέτοιο ποσό. Μιλάμε για μια περίοδο που δεν υπήρχαν τα social media και ο ηθοποιός μπορούσε να είναι σταρ, άρα να διεκδικήσει μια μεγάλη αμοιβή.
Ακόμα κι εμένα με θυμάμαι, όταν ήμουν στο σχολείο, να παρακολουθώ το «Λόγω τιμής» και να μιλάω με δέος για τον Μαρκουλάκη και τον Κούρκουλο, που ήταν οι νέοι πρωταγωνιστές της εποχής. Τώρα πια οι ηθοποιοί δεν είναι μύθοι όπως ήταν κάποτε.
Παρόλο που έπαιζες αρκετά χρόνια στο θέατρο, η τηλεόραση ήρθε πολύ αργότερα. Γιατί;
Αν εξαιρέσεις κάποιες γκεστ εμφανίσεις που είχα κάνει, οι πρώτοι μου ρόλοι στην τηλεόραση ήταν στο «Λούφα και παραλλαγή» και στη «Βέρα στο δεξί». Από το 1996 μέχρι το 2004 είχα πάει σε αρκετά τηλεοπτικά κάστινγκ, αλλά δεν με είχαν πάρει. Οταν ένας ηθοποιός περνάει από ακρόαση, ακόμα κι αν ο ίδιος είναι καλός, θα πρέπει να ταιριάζει και με το υπόλοιπο καστ.
Ισως και φυσιογνωμικά να μην ταίριαζα για τους ρόλους που είχα δοκιμαστεί. Μάλιστα, μια φορά είχα φτάσει πολύ κοντά στο να πάρω έναν μεγάλο ρόλο σε σειρά του Μανούσου Μανουσάκη και τελικά είδα άλλον συνάδελφο εκεί. Και στο «Και ύστερα ήρθαν οι μέλισσες» που είχε κάνει ο Κουτσομύτης ήμουν πολύ κοντά στην τελική επιλογή. Δεν σου κρύβω ότι είχα στενοχωρηθεί τότε. Αλλά δεν το έβαλα κάτω. Δούλευα συνέχεια και περίμενα να μου δοθεί μια ευκαιρία.