Ο Αλέξανδρος Αντωνόπουλος για τον καρκίνο: «Όταν είδα το αποτέλεσμα της εξέτασης μου κόπηκαν τα πόδια»

Σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη που δίνει στο περιοδικό HELLO και τον Γιάννη Βίτσα, ο Αλέξανδρος Αντωνόπουλος εξομολογείται για την περιπέτειά του με τον καρκίνο.

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίσατε στη ζωή σας και τι σας έμαθε;

Οι απώλειες πολύ αγαπημένων προσώπων -δυστυχώς τώρα πια αρκετών. Με έμαθαν ότι η ζωή είναι πολύ μικρή και δεν αξίζει να τη σκορπίζουμε από εδώ και από εκεί για το τίποτα. Δεν αξίζει να στενοχωριόμαστε για μικροπράγματα γιατί αύριο το πρωί μπορεί να μη ζούμε. Προσωπικά, πέρασα μια πολύ σοβαρή ασθένεια. Με κλόνισε, αλλά και εδραίωσε ακριβώς αυτή την πεποίθηση. Ευτυχώς, ξεπέρασα τον καρκίνο. Ήταν όμως μεγάλο σχολείο. Με δίδαξε ότι δεν πρέπει να έχω τίποτα ως δεδομένο και να μη σπαταλιέμαι σε μικρότητες.

Πώς βιώσατε εκείνη την περίοδο;

Όταν είδα τα αποτελέσματα της εξέτασης, μου κόπηκαν τα πόδια καθώς είχα και βεβαρυμμένο ιστορικό. Η θεία μου πέθανε όταν ήταν 16 χρονών, η γιαγιά μου έφυγε από αυτή την ασθένεια, όπως και ο πατέρας, η μητέρα και ο αδελφός μου. Σκέφτηκα ότι ήρθε η σειρά μου. Ήταν πολύ άσχημο συναίσθημα. Ευτυχώς, έπεσα σε πολύ καλούς γιατρούς. Έφυγα από την παράσταση στην οποία έπαιζα τότε με τη Μιμή Ντενίση και υποβλήθηκα σε επέμβαση, η οποία ήταν πολύ επιτυχημένη. Δεν χρειάστηκε να κάνω ούτε χημειοθεραπεία ούτε κάτι άλλο. Επέστρεψα στο σπίτι μου σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Απλώς, κάθε τέσσερις μήνες που κάνω κάποιες εξετάσεις, η καρδούλα μου χτυπά -κι αυτό επίσης εδραιώνει την πεποίθησή μου ότι δεν πρέπει να χάνουμε τη διάθεσή μας για ανούσια πράγματα.

Τι ονειρεύεστε για τα επόμενα χρόνια;

Θέλω να είμαι υγιής, να στέκομαι στα πόδια μου όπως τώρα. Δεν αισθάνομαι την ηλικία μου, που είναι προχωρημένη. Θέλω να έχω δουλειά και τους ανθρώπους που αγαπώ δίπλα μου και δεν χρειάζομαι τίποτα άλλο.