Ο Ντίνος Καρύδης μιλά για κομμάτια της ζωής του στον Νίκο Νικόλιζα και στην εφημερίδα Espresso. Ανάμεσα σε άλλα μοιράζεται και το πως ξεκίνησε η σχέση του με την υποκριτική και την ατάκα που του άνοιξε το δρόμο.
Πώς το πάμφτωχο παιδί από του Γκύζη γίνεται ένας καλλιεργημένος ηθοποιός, που παίζει δίπλα σε μεγάλα ονόματα της εποχής;
Ήταν εντελώς τυχαίο αυτό το γεγονός. Δεν πίστευα ότι έχω ταλέντο. Δεν ήξερα τίποτε από υποκριτική τέχνη. Μέχρι τα 21 χρόνια μου δούλευα σε όποια δουλειά μπορείς να φανταστείς: σε παπουτσάδικο, σε οικοδομές, σε φούρνους, παντού. Τελικά ένας φίλος και γείτονας μου είπε: «Ρε συ Ντίνο δεν έρχεσαι να κάνεις τον κομπάρσο στον κινηματογράφο και θα παίρνεις πολύ περισσότερα απ’ όσα κερδίζεις στην οικοδομή». Με σύστησε, λοιπόν, ένας φίλος μου σε διάφορες ταινίες είτε έκανα πως περπατούσα στο δρόμο, είτε καθόμουν σε ένα τραπέζι και έπινα κρασί, τέτοια ρολάκια, πολύ μικρά και ανούσια. Απλά για να βγαίνει ένα καλό μεροκάματο…
Ποιος ήταν ο ρόλος που σας έδωσε την ώθηση για το… παραπάνω;
Ήταν στην ταινία «Η Αλίκη στο Ναυτικό».Πήγα για να κάνω απλά έναν ρόλο. Τον ρόλο του ναύτη. Μας είχαν δώσει εντολή σε όλους εμάς στους κομπάρσους να μη μιλάμε. Έρχεται ο Κωνσταντάρας, που υποδυόταν τον πλοίαρχο, και λέει στο υποτιθέμενο πλήρωμα: «Κατεβάστε τα χέρια σας». Όταν φτάνει μπροστά μου, μου λέει: «Πώς σε λένε εσένα παιδί μου;». Και εγώ απαντάω, ενώ κανονικά δεν θα έπρεπε, βάσει σεναρίου: «Αποστόλου Νικόλαος του Ιωάννου». το μεσημέρι με φώναξε ο Κωνσταντάρας μέσα στο γραφείο του Σακελλάριου και είπε του Αλέκου: «Είναι μαθητής σου αυτός;» Ο Σακελλάριος του απάντησε αρνητικά και τότε ο Κωνσταντάρας του είπε: «Να τον πάρουμε. Είναι πολύ καλός. Να τον πάρεις». Με κοίταξε ο Σακελλάριος και μου είπε: «Θες να γίνεις ηθοποιός;» Εγώ δεν ήξερα τι μου γινόταν. Και έτσι γράφτηκα στη σχολή υποκριτικής του Σακελλάριου και έγινα ηθοποιός. Και πέρασα με άριστα. Είχα μαγευτεί από όλα αυτά που έζησα.