Άνθρωπος με άποψη, ο Νίκος Πορτοκάλογλου είναι ένας καλλιτέχνης με το δικό του, ξεχωριστό και προσωπικό. Ο ίδιος στην εφημερίδα Secret και στην Σπυριδούλα Τριάντου, μίλησε μεταξύ άλλων για θέματα που έχει μετανιώσει.
Όλα αυτά τα χρόνια παραμένετε ίδιος ή νιώθετε να αλλάζετε;
Ευτυχώς, αλλάζω. Αν και κανονικά πρέπει να ρωτήσετε τη γυναίκα μου ή τους φίλους μου γι’ αυτό. Η εξωτερική αλλαγή, η φθορά του χρόνου δηλαδή, είναι φανερή, τη βλέπετε στις φωτογραφίες και δεν προσπάθησα ποτέ να την κρύψω.
Γυρίζοντας πίσω, ποιο ήταν εκείνο το ξεχωριστό ερέθισμα που σας έκανε να ασχοληθείτε με τη μουσική;
Το «White album» των Beatles. Αυτή η μεθυστική αίσθηση, αυτή η ζάλη κάθε φορά που έβαζα τον δίσκο στο πικ απ- έπιπλο της Grunding, στο πατρικό μου. πρέπει να ήμουν 11 – 12 χρόνων. Έχανα εντελώς την επαφή με το περιβάλλον, σαν να είχα πάρει παραισθησιογόνα.
Υπάρχει κάτι για το οποίο έχετε μετανιώσει;
Το ότι πήρα στα νιάτα μου κάποια πράγματα πολύ στα σοβαρά και δεν γέλασα όσο θα μπορούσα. Προσπαθώ να επανορθώσω τώρα.
Σε αρκετές στιγμές της πορείας σας προσπάθησαν να σας κατατάξουν κάπου, ανεπιτυχώς. Εσείς τι τίτλο θα βάζατε στον Πορτοκάλογλου;
Του ανένταχτου. Και πολιτικά απέφυγα οποιαδήποτε σχέση με οποιοδήποτε κόμμα και καλλιτεχνικά είχα πάντα δυσανεξία στις ετικέτες: έντεχνο, λαϊκό, ροκ, εμπορικό, ποιοτικό κ.λπ. Δεν με αφορούν όλα αυτά.
Πώς βλέπετε την Ελλάδα σήμερα; Θα ανακάμψει, πιστεύετε;
Αν θέλετε, πείτε με χαζοχαρούμενο ή υπεραισιόδοξο, αλλά, ναι, πιστεύω πως τα χειρότερα πέρασαν και τα καλύτερα έπονται.