Ο Νίκος Πολυδερόπουλος μίλησε στο ΟΚ! και στην Μαρία Παπαϊωάννου για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στο σχολείο και την απόφαση που είχε πάρει να φύγει από το πατρικό του.
«Είμαι δυσλεκτικός και στο σχολείο δεν μπορούσα –και δεν μπορούσαν και οι άλλοι– να κατανοήσω τι είναι αυτό που έχω. Πέρασα δύσκολα χρόνια, με πολλή τιμωρία από τους καθηγητές. Ποτέ δεν έμαθα ορθογραφία. Μέχρι σήμερα κάνω λάθη. Η κατάσταση στο σχολείο με έκανε να πάρω την απόφαση να φύγω για την Πάτρα. Οι γονείς μου τότε δεν καταλάβαιναν ότι εγώ δεν ήθελα να πάω σχολείο γιατί οι καθηγητές με χτυπούσαν. Θυμάμαι ότι οι δικοί μου μου έλεγαν: “Πρέπει να διαβάσεις. Όλοι διαβάζουν και εσύ όχι”. Για να καταλάβεις, η μάνα μου με έστελνε Αγγλικά και εγώ την κοπανούσα και πήγαινα να μαζέψω λουλούδια για να τα δώσω στους καθηγητές και να περάσω τα μαθήματα στο Γυμνάσιο. Ένιωθα λοιπόν γενικά μια πίεση με αποτέλεσμα να έχω τάσεις φυγής.
Έμενα σε ένα υπόγειο το οποίο δεν είχε ρεύμα και εγώ ζεσταινόμουν από τον λέβητα. Το είχε η αδελφή μιας φίλης μου. Θυμάμαι ότι τότε έδινα 50 ευρώ τον μήνα και σκέψου ότι το κράτησα μέχρι και όταν πήγα φαντάρος. Επειδή ανήκω σε πολύτεχνη οικογένεια, έπαιρνα από τον στρατό 55 ευρώ και κάπως έτσι πλήρωνα το ενοίκιο. Το σημαντικό είναι πως ποτέ δεν σταμάτησε να νιώθει την αγάπη και τη φροντίδα της οικογένειάς του. Απλά προσπάθησαν με πίεση να με κάνουν να καταλάβω κάποια πράγματα και εγώ αντέδρασα. Πιστεύω ότι στην περίπτωσή μου, οι γονείς μου είχαν πάντα τη σιγουριά του τύπου “θα τα καταφέρει”»