Με αφορμή την καθημερινή σειρά όπου πρωταγωνιστεί μαζί με την Κατερίνα Γερονικολού, ο Νίκος Πολυδερόπουλος παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό Τηλέραμα και τον δημοσιογράφο Βασίλη Ανδριτσάνο. Μεταξύ άλλων, δε, ο γοητευτικός πρωταγωνιστής μίλησε για το άγχος που του προκαλούν τα νούμερα τηλεθέασης αλλά και το πλήθος των σειρών εποχής.
Το άγχος του ανταγωνισμού το έχεις; Παρακολουθείς τα νούμερα τηλεθέασης;
Πάντα το κάνω, από μικρό παιδί, δεν ξέρω γιατί. Δεν ξέρω αν είναι ανταγωνισμός, αν είναι ενδιαφέρον, αν είναι αγάπη, είναι πάντως μια ανησυχία που εγώ πάντα την είχα. Το έκανα σε όλες μου τις δουλειές, το κάνω και εδώ. Το έχω αυτό το άγχος. Δεν μπορώ να πω ψέματα. Σε μερικά πράγματα είμαι αγχώδης, αλλά με μέτρο.
Είναι σημαντικό να βλέπουμε να γίνονται στην τηλεόραση και σειρές που αφορούν το σήμερα και όχι όλο σειρές εποχής;
Κάνει κάποιος ένα έργο εποχής και θα γίνουν δεκάδες την επόμενη χρονιά. Νομίζω το ‘χει ο Έλληνας αυτό. Ανοίγει κάποιος ένα μαγαζί και σου λέει «ναι, αλλά ο δίπλα έβαλε και γλυκό, θα βάλω και εγώ γλυκό». Ο παραδίπλα θα βάλει φρούτα, «θα φτιάξω κι εγώ έναν φρουτοχυμό». Ρε φίλε, αποφάσισε τι θα πουλάς, να έχουμε μια ταυτότητα. Εμένα μου άρεσαν πάντα οι καινοτόμες ιδέες. Μου αρέσει να κάνω πάντα κάτι διαφορετικό. Τυγχάνει, επειδή το θέλω τόσο πολύ, όλοι οι ρόλοι μου πάντα να έχουν κάτι το διαφορετικό. Ανοίγω κάποια στιγμή την τηλεόραση φέτος τον χειμώνα και βλέπω σειρές εποχής, εποχής, εποχής… Δεν ξέρω ποιο κοινό ενδιαφέρουν.
Η τεχνολογία προχωράει πάρα πολύ γρήγορα. Θέλουμε καινούργιες ιδέες, θέλουμε καινούργια πρότυπα, θα ήταν πιο ενδιαφέρον από το να φέρνουμε σειρές από το πολύ μακρινό παρελθόν και να βάζουμε και τους ίδιους ανθρώπους να παίζουν σε αυτές, όπως έπαιζαν και τότε. Δεν χρειάζεται να πηγαίνουμε πίσω και να φέρνουμε το παρελθόν στο μέλλον.
Το παρελθόν υπήρχε σε μια συγκεκριμένη εποχή, μια συγκεκριμένη στιγμή, όπου τα πράγματα και οι καταστάσεις ήταν έτσι. Τώρα είναι αλλιώς οι καταστάσεις, αλλιώς τα γεγονότα και αυτό που βιώνουμε σήμερα έχει πάρα πολλές δυσκολίες. Υπάρχουν στον χώρο μας φρέσκα πρόσωπα, όπως υπάρχουν και παιδιά που μπορούν να γράψουν σενάριο. Δεν πρέπει να τρώμε τη μασημένη τροφή συνέχεια.