Μιχάλης Οικονόμου: «Ζω μέσα σε ένα ροζ σύννεφο, δεν παίρνω καν χαμπάρι τυχόν ανταγωνισμό»

Με αφορμή τη συμμετοχή στη σειρά «Διάφανη αγάπη» του Alpha, o Μιχάλης Οικονόμου έδωσε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό My Tv και τη δημοσιογράφο Μάρα Σαρρή αυτή την εβδομάδα. Μάλιστα, μεταξύ άλλων, ο γνωστός ηθοποιός μίλησε για τις φιλίες στον χώρο αλλά και τον ανταγωνισμό στην υποκριτική.

Φίλους έχετε κάνει όλα αυτά τα χρόνια μέσα από τη δουλειά;

Ναι, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι κολλητοί μου δεν είναι συνάδελφοι. Ωστόσο, συνδέομαι ειλικρινά με τους ανθρώπους που συνεργάζομαι κάθε σεζόν και με αρκετούς κρατάω και επαφές μέσα στα χρόνια. Εγώ αγαπάω πάρα πολύ το σινάφι μας. Δεν έχω επηρεαστεί ιδιαίτερα από τυχόν ανταγωνισμούς. Ούτε καν το παίρνω χαμπάρι. Ζω μέσα σε ένα ροζ σύννεφο και κρατάω μέσα μου τη χαρά που ένιωσα όταν πέρασα στη σχολή του Εθνικού. Προσπαθώ να κρατάω πάντα αυτή τη χαρά όταν έρχομαι αντιμέτωπος με μια νέα δουλειά και με νέα πρόσωπα.

Μια αγνή χαρά ενθουσιασμού και παιχνιδιού. Το ίδιο και στο θέατρο, έτσι αντιμετωπίζουμε τώρα το μυθιστόρημα του Πούσκιν, η πλοκή του οποίου εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια μιας επανάστασης, μιας σημαντικής ιστορικής στιγμής για τη Ρωσία. Μέσα σε αυτό το σκοτεινό πλαίσιο του πολέμου, εμείς μιλάμε για έναν έρωτα που μπόρεσε και επέζησε. Και είναι ένα παιχνίδι με τα υλικά του θεάτρου. Με τη μουσική, με την αφήγηση. Μου αρέσει πολύ αυτό που λέμε θέατρο να εμπεριέχει το παιχνίδι μέσα και τη χαρά. Ακόμα και όταν είναι σειρές δραματικές, όπως είναι η Διάφανη Αγάπη.

Από αυτό το ροζ συννεφάκι προσπάθησε ποτέ κάποιος να σας προσγειώσει;

Εγώ για κάποιο λόγο δεν τσιμπάω ιδιαίτερα από αυτά. Μπαίνω σε μια κατάσταση αντιμετώπισης των δυσκολιών όταν αυτές προκύπτουν. Αλλά το θέατρο και το γύρισμα είναι μια ομαδική δουλειά. Δεν μπορείς να μπαίνεις σε άμυνα μόνο με τον εαυτούλη σου. Είμαστε όλοι μαζί για να φτιάξουμε κάτι ομαδικό, κάτι όμορφο.

Είναι μια κυψέλη το γύρισμα και το θέατρο. Συνήθως η μεγαλύτερη δυσκολία, όταν την έχω, έρχεται από το ίδιο μου το κεφάλι. Από φόβους και από ανασφάλειες που είναι δικές μου. Συνήθως εγώ είμαι ο μεγαλύτερος μου εχθρός και αυτό παλεύω να δουλέψω, γιατί είναι το μόνο που μπορώ να αλλάξω, τον εαυτό μου. Δεν μπορώ να αλλάξω ούτε τον άλλον, ούτε τον ανταγωνιστή, ούτε τις εξωτερικές συνθήκες. Οπότε προσπαθώ να δουλέψω και να διορθώσω τον εαυτό μου και αυτό κάνω.