Μιχάλης Χατζηγιάννης για Ζέτα Μακρυπούλια: «Μετά από τόσα χρόνια δεν μπορεί να τελειώσει χωρίς πόνο»

Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης έδωσε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ! και τον δημοσιογράφο Νίκο Γεωργιάδη. Μέσα σε όλα, ο αγαπημένος τραγουδοποιός μίλησε από καρδιάς για την μακρόχρονη του σχέση με την Ζέτα Μακρυπούλια και το τέλος αυτής.

Φαντάζομαι ότι αν ήθελες να κάνεις οικογένεια, θα την είχες κάνει.

Μπορεί να μην ακολούθησα τον παραδοσιακό δρόμο, αλλά επέλεξα να ζω με έναν άνθρωπο που αγαπώ και με αγαπάει. Νιώθω ότι έχω ζήσει ήδη τον γάμο και χαίρομαι για αυτό.

Απλά, όταν είστε ο Μιχάλης Χατζηγιάννης και η Ζέτα Μακρυπούλια, αυτόν τον «γάμο» τον ζει και όλη η Ελλάδα μαζί σας. Για χρόνια είχατε τους παπαράτσι έξω από την πόρτα του σπιτιού σας.

Ειδικά στις αρχές ήταν πολύ ξαφνικό και πολύ περίεργο για εμάς. Με τον καιρό και αυτό καταλάγιασε, δεν υπήρχε κάτι καινούργιο να απασχολήσει το κοινό.

Πίστεψε με, πάντα οι φωτογραφίες σας πωλούνται, και μάλιστα ακριβά.

Όταν σμίγουν δύο επώνυμοι άνθρωποι, είναι νομοτελειακό ότι απασχολούν τη δημόσια σφαίρα.

Είχατε όλο το «χολιγουντιανό» πακέτο: Νέοι, ωραίοι και πολύ επιτυχημένοι. Στη δική σας περίπτωση, είδαμε να δημοσιεύονται φωτογραφίες μέσα από το σπίτι σας στην Πάρο. Θέλω να πω ότι παραβιάστηκε σοβαρά η ιδιωτικότητα σας.

Τι μου θύμισες τώρα… Όντως, υπήρχε μια καταδιωκτική τακτική που μας προκαλούσε προβληματισμό, αμηχανία έως και φόβο.

Πιστεύεις πλέον στο «για πάντα»;

Ναι, πιστεύω στο «για πάντα». Δεν είναι θέμα ρομαντισμού. Πιστεύω ότι υπάρχει ο άνθρωπος που μπορεί να είναι δίπλα σου. Και αυτό το δύσκολο γιατί το εύκολο είναι το εφήμερο, το οποίο επίσης δεν επικρίνω ως στάση ζωής, αλλά όχι για μένα. μου άρεσε πάντα η σταθερότητα. Μου δίνει έναν προσανατολισμό, μια ασφάλεια. Έστω κι αν έχουν αλλάξει οι εποχές, οι βασικές ανάγκες των ανθρώπων δεν έχουν αλλάξει. Οι γονείς μας έζησαν από μικροί μαζί. Μέσα από την καθημερινή τριβή, που δεν είναι πάντα εύκολη, αναπτύσσεται η αγάπη, η αλληλεγγύη, η αλληλοπροστασία.

Εμείς που παρακολουθούσαμε τη ζωή σου από μακριά, το είχαμε φτιάξει αυτό το παραμύθι με το happy end. Λέγαμε ότι με τη Ζέτα θα μείνετε για πάντα μαζί. Δεν μας άρεσε που τελείωσε. 

Ελπίζω να μη σας στεναχώρησα πολύ. Κάθε χωρισμός, όσο ανώδυνος και αναίμακτος κι αν είναι, όσο κι αν ο κύκλος κλείνει χωρίς τριγμούς και διαμάχες…

…έχει πόνο. Δεν έχει;

Μετά από τόσα χρόνια δεν μπορεί να τελειώσει χωρίς πόνο. Ο πόνος είναι ένα στάδιο που πρέπει να διανύσεις. Θέλει μια τόλμη να πάρεις αυτή την απόφαση, να πεις ότι χρειάζεται μια ανανέωση, μια απόσταση ή ένα οριστικό τέλος. Ο πόνος σε ακολουθεί για ένα διάστημα. Και πιστεύω ότι αυτό το συναίσθημα είναι αμφίδρομο.

Πηγή εικόνας: NDP Photo